Ali, die tegen de dertig loopt, kan zich al meer dan een jaar geen heroïne meer veroorloven. Het spul is te duur geworden, vooral omdat het Taliban-regime in Afghanistan in het laatste jaar van zijn bewind de papaverteelt min of meer heeft uitgeroeid. Ondanks pogingen van het nieuwe regime om dat zo te houden is de heroïneproductie in het buurland weer op gang gekomen. Dit jaar was de oogst uitbundig en zal Afghanistan naar verwachting zijn plaats herwinnen als grootste producent van ruwe opium, de grondstof voor heroïne.

VN-functionarissen in Afghanistan hebben de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties vorige week gewaarschuwd dat de plannen van de regering van de Afghaanse president Hamid Karzai om de drugsproductie uiterlijk in 2013 uit te bannen en een eind te maken aan de handel alleen kans van slagen hebben als in heel Afghanistan veiligheid en stabiliteit wordt gewaarborgd.

Eenderde van Afghanistan is momenteel ontoegankelijk voor de VN, zei VN-ondersecretaris voor vredeshandhaving Jean-Marie Guehenno. De drugshandel financiert strijdgroepen en vertegenwoordigers van het oude bewind die de regering onderuit willen halen. Het hoofd van het VN-bureau voor drugs en misdaad, Antonio Costa, zei dat het afgelopen jaar in Afghanistan naar schatting 74.000 hectare grond is gebruikt om papaver te verbouwen en dat de opbrengst 3400 ton ruwe opium bedraagt.

De oogst is nog niet verwerkt en dus zit men in de straten van Karachi voorlopig nog even zonder heroïne. Ongeveer 1,5 gram heroïnepoeder van slechte kwaliteit kost nu tegen de 90 roepie (1,38 euro), vergeleken met 20 tot 25 roepie een jaar geleden. Naar westerse begrippen is dat niet veel, maar voor arme Pakistanen is het onbetaalbaar. „Er komt maar nauwelijks spul binnen en wat er komt is duur”, zegt een handelaar die opereert in de oude wijk Lyari en om begrijpelijke reden zijn naam niet wil noemen.

De Pakistaanse autoriteiten zeggen dat zij met hun agressieve aanpak van de drugssmokkel het hunne hebben bijgedragen aan de schaarste, maar geven toe dat zij de grenzen niet hermetisch kunnen sluiten. „Afghanistan heeft dit jaar een overvloedige papaveroogst”, zegt commandant Liaquat Toor van de narcoticabrigade, die onder het leger valt. „Dat zal gevolgen hebben voor Pakistan.”

Ejaz Hashmi, een politiefunctionaris die betrokken is bij de drugsbestrijding in Karachi, zegt dat de grens zeer scherp wordt bewaakt en dat de veiligheidsdiensten op alle niveaus waakzaam zijn, maar dat de import van drugs nooit helemaal kan worden gestopt.

Pakistan is niet alleen een belangrijke doorvoerroute voor drugs uit Afghanistan, maar met naar schatting 4 miljoen drugsverslaafden ook een belangrijke afnemer. En het is zelf ook producent, ondanks harde maatregelen van de overheid om de papaverteelt in het woeste, aan Afghanistan grenzende gebied uit te bannen. In 2001 was het de regering gelukt een eind te maken aan de teelt, maar de hoge drugsprijzen hebben veel boeren in de grensstreek ertoe gebracht het verboden gewas weer in te zaaien. „Uien en groenten leveren hun lang niet zo veel op als papaver”, zegt Thomas Zeindil, hoofd van het VN-drugsbestrijdingsprogramma (UNDCP) in Pakistan.

Salim Azam, een arts in Karachi, ziet één positieve kant aan de hogere productie van opium en heroïne in Afghanistan voor de verslaafden in Pakistan. Om de kosten te dekken gebruiken zij steeds vaker elkaars injectienaalden, wat heeft geleid tot een alarmerende toename van ziektes als hepatitis en aids. Door de hogere productie zal de prijs vermoedelijk dalen, waardoor verslaafden minder vaak elkaars injectienaalden zullen gebruiken. Azam werkt voor de Pakistan Society, een hulpverleningsorganisatie voor verslaafden. „Heroïneverslaafden kunnen we behandelen, maar de verspreiding van hepatitis is gevaarlijker”, zegt hij.