Ruim 1800 marechaussees –„de politie van Schiphol”– bewaken de luchthaven. Zo’n 550 voor grensbewaking, de rest voor gewone politietaken – van zakkenrollerij tot drugscriminaliteit.

Renaldo Ishaak (26) weet waar hij over praat. De marechaussee –„jong broekie, hè?”– heeft én de brand op het cellencomplex Schiphol meegemaakt én de crash van Turkish Airlines én de aanslag op de koninklijke familie in Apeldoorn.

De marechaussee op Schiphol staat dag en nacht paraat. „Absoluut leuk werk”, stelt Ishaak. „Je weet nooit wat er over vijf minuten gebeurt. Elke dag is anders. Schiphol is echt een aparte stad. Zo dynamisch.”

De criminaliteitscijfers zijn laag, mede dankzij een zerotolerancebeleid. Nepwapens zijn bijvoorbeeld strikt verboden. Zo’n overtreding van de Wet wapens en munitie kan 250 euro kosten. „Pas had een passagier naar Barcelona een bom op z’n bagage getekend. Dat moet je hier dus niet doen: 500 euro boete.” Met het risico uitgesloten te worden van de vlucht.

Dronkenschap komt vaak voor. „Passagiers moeten soms zes uur wachten op een aansluitende vlucht en duiken een café in.” De marechaussee kan het opknappen. Vooral zeelieden zijn berucht. „Die drinken fulltime.”

Passagiers laten hun papieren nog wel eens thuis liggen. Of vergeten kinderen bij te schrijven. De marechaussee verstrekt nooddocumenten, zo’n 7000 per jaar. Het aantal ligt in juli en augustus 30 procent hoger dan normaal. „Ver­velend, sommigen missen daardoor hun vlucht.”

Schiphol kent een opvallend hoog reanimatiecijfer. „Meer dan honderd per jaar.” De stress om te vliegen en de grote hoeveelheid mensen op één plek eisen hun tol. Ishaak, instructeur reanimatie, leidt elk jaar 350 collega’s op. „Het geeft zó veel voldoening als je iemands leven kunt redden.”

Dit is het tweede deel in een serie over Schipholmede­werkers.