Het doet Korevaar denken aan een uitspraak van orthopedagoge W. J. Bladergroen: „Kinderen hebben nestwarmte nodig.” „Daar schort het vaak aan”, bemerkt Korevaar. „De kinderen worden zoetgehouden met appa­ratuur, maar ze hebben andere behoeften: zorg en begeleiding. De verantwoordelijkheid van ouders ligt in het gezin. De samenleving raakt steeds meer ingesteld op tweeverdienerschap, maar dat trekt een wissel op de volgende generaties.”

Het is niet de enige ontwikkeling die de vertrekkende schoolleider zorgen baart. „Ook de leerlingen werken. Ze hebben vrijwel alle­maal een baan. Dat gaat nogal eens ten koste van de resultaten op school en van de motivatie om te leren. Dat is echt zorgelijk.”

Korevaar sluit op 1 augustus een onderwijsloopbaan af die bijna 41 jaar duurde. „Dan mag het wel een keer. Mijn vrouw heeft heel wat uren alleen gezeten. Als ik hier een avondvergadering heb, wacht daarna nog een rit van een uur naar huis.”

Dat was een gevolg van het besluit dat ze samen namen toen Korevaar in 2005 naar het Ichthus solliciteerde: ze wilden in Berg­ambacht blijven wonen. Twintig jaar geleden lieten ze er een huis bouwen op het platteland, tussen de historische boerderijen. „’s Morgens rijd ik naar Veenendaal als er nog geen files zijn: half­zeven op pad, vóór halfacht op m’n kamer.”

De werk- en reistijden verminderden de arbeidsvreugde niet. „Ik ga elke dag met plezier naar m’n werk. Een baan in het onderwijs is aan te bevelen: het is fantastisch dingen te mogen overdragen aan jonge mensen. Ze hebben ontzettend veel vragen; dat merken onze docenten ook tijdens de dagopeningen. Enerzijds is het mooi dat de jongeren er in alle openheid mee komen; anderzijds: er leeft wel erg veel.”

Het Ichthus College telt bijna 2150 leerlingen. Momenteel is dat aantal stabiel, maar op grond van de geboortecijfers wordt verdere groei voorzien. Het voedings­gebied strekt zich uit van Houten tot Arnhem, van Woudenberg tot in de Betuwe.

In 2001 zocht de scholengemeenschap een rector met ruime er­varing. „Er moest hier veel gebeuren. Naast een permanent gebouw stond hier een groot aantal houten noodlokalen. De meeste zijn in 2007 vervangen door een nieuwe vleugel. In oktober hopen we te beginnen met de laatste nieuwbouw die op deze locatie mogelijk is. Na afronding worden de laatste noodlokalen verwijderd. Dan kunnen we jaren vooruit.”

Uitbreiding is er ook in de dienstverlening. De vijf hervormde basisscholen in Veenendaal gaan vanaf 1 januari 2012 gebruikmaken van de administratieve diensten van het Ichthus.

Het opleidingsaanbod werd in de achterliggende vijf jaar uitgebreid met technologie (om voor leerlingen in de theoretische leerweg van het vmbo de overstap naar het mbo te vergemakkelijken), gymnasium, vwo-bèta en vwo-plus.

Niet dat daarmee alle wensen vervuld zijn. Daarover moet tegenwoordig eerst overeenstemming worden bereikt in het regionaal planningsoverleg. Dat honoreerde in 2007 –uit vrees dat een andere school leerlingen zou verliezen– de wens van het Ichthus niet om kader- en basisberoepsgerichte leerwegen van het vmbo te mogen starten. „We hebben daardoor nu alleen de theoretische leerweg, de vroegere mavo. Daarover krijgen we veel vragen van ouders, maar we zijn afhankelijk van de medewerking van de andere scholen in de regio.”

Een andere taak die Korevaar aanvatte, was de vernieuwing van de organisatiestructuur van de school. „Ik heb er een managementlaag tussenuit gehaald –geen sectordirecteuren meer– en met het geld dat we daardoor vrijmaakten is een zorgcentrum ingericht. Dat centrum bestaat uit een zorgklas en een team van hulpverleners. Ik noem het een vluchtheuvel: als een leerling binnen zijn eigen klas even niet verder kan, gaat hij één of meer uren naar een aparte ruimte. Het gaat vaak om rugzakleerlingen.”

In 2008 kwam er een volgende structuurwijziging bij. Het bestuur wilde meer op afstand gaan staan. De rector werd voorzitter van het college van bestuur, dat overigens alleen uit hemzelf bestaat. „We waren in Veenendaal de eerste school die deze wijziging doorvoerde. Volgend jaar worden scholen ertoe verplicht.”

De overheidsbrochure ”Krachtig leiderschap” bracht Korevaar op het idee het I-en-K-project op te zetten, waarbij I-en-K staat voor identiteit en kwaliteit: acht middel­bare scholen –reformatorisch, vrijgemaakt gereformeerd, evangelisch en behoudend protestants-christelijk– en de Christelijke Hogeschool Ede bezinnen zich op de doorwerking van de identiteit in alle vakken. „Jongeren hebben het nodig dat we daar bewuster mee bezig zijn. We kregen er een half miljoen euro subsidie voor.

Je blijft er ook aan werken dat het onderwijs leerlingen raakt; dat ze er het nut van inzien. Dat vraagt heel veel denkwerk. Vorig jaar zijn we het project ”Bij de les” gestart, waarbij er binnen alle afdelingen een gedachte­wisseling is opgezet over didactische werk­vormen, verdieping, de benadering van zorgleerlingen en het tot hun recht laten komen van meerbegaafden.”

Korevaar (63) gaat met pre­pensioen. Hij is ouderling en kerkenraadsvoorzitter van hervormd Bergambacht en lid van de commissie onderwijs die door het hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond is ingesteld. Na de vakantie neemt hij zitting in de Landelijke Klachtencommissie Christelijk Onderwijs en gaat hij „wat advieswerk doen voor de Statenfractie van CU/SGP –die is gelukkig nog één– in Zuid-Holland.”

„Ik ben dankbaar dat ik in het christelijk onderwijs heb mogen werken”, zegt Korevaar. „Ik zie dit als een roeping. We dragen een grote verantwoordelijkheid inzake de christelijke opvoeding en het voorleven van onze jongeren met het oog op de eeuwigheid.”

Vier decennia onderwijs

A. A. Korevaar komt uit de Alblasserwaard, zijn vrouw uit de Krimpener­waard. Na twee jaar onderwijzerschap in Groot-Ammers was Korevaar drie jaar docent op de christelijke technische school De Nieuwe Vaart in Gouda. Daar was hij nauw betrokken bij de ontwikkeling van individueel voorbereidend beroepsonderwijs (ivbo).

Vier jaar leraarschap Nederlands aan de mavo in IJsselstein volgde, de laatste helft ook als adjunct-directeur. „De directeur ging bijna met pensioen, dus de verwachting leefde dat ik zijn opvolger zou worden. Maar de mavo ging fuseren met rooms-katholieke en openbare scholen, en dat zag ik niet zitten.”

Korevaar ging terug naar het lager onderwijs, als directeur van een beginnende hervormde school in een nieuwe wijk van Barneveld. De Prins Willem-Alexanderschool was de vijfde school die de hervormde kerkenraad opzette. Toen Korevaar na tien jaar vertrok, waren er 525 leerlingen.

Hij ging terug naar De Nieuwe Vaart, ditmaal als directeur. Dat werd hij een jaar later ook van de leao/lhno-school die onder hetzelfde bestuur viel, De Wegwijzer, totdat beide scholen fuseerden onder de naam De Gouwelanden.

In 1995 ontstonden veel brede scholengemeenschappen. Ook Gouda kreeg een fusie te verwerken: De Gouwelanden ging samen met twee mavo’s en een havo/lyceumschool, en later kwamen er een svo/lom-school en praktijkonderwijs bij. Korevaar was lid van de centrale directie van de fusieschool, die De Goudse Waarden was genoemd, met 2500 leerlingen, verspreid over vier locaties.

Tussentijds werkte hij op Aruba. „Kleine schooltjes moesten daar worden samengevoegd tot twee scholengemeenschappen, er zouden nieuwe gebouwen komen en de schoolleiding moest worden opgeleid. Vanwege mijn gezin zag ik het niet zitten om er te gaan wonen. Daarom ging ik er vier keer per jaar drie of vier weken naartoe. Ik bleef ook op De Goudse Waarden, dus je moest elke keer omschakelen.”

In 2005 werd Korevaar de opvolger van drs. A. de Groot als rector van het Ichthus College in Veenendaal. „De advertentie had ik gezien, maar de krant lag al bij het oud papier toen mijn oudste dochter erop terugkwam. Zij dacht dat ik na zestien jaar Gouda aan een nieuwe uitdaging toe was.” Er ging alsnog een sollicitatiebrief de deur uit.