Later dinsdag komt het bestuur van het fonds bijeen om te bespreken wie Dominique Strauss-Kahn, die wordt verdacht van seksueel misbruik, opvolgt.

Daarmee zou Lagarde de eerste vrouw zijn aan het hoofd van het IMF. De kans is heel groot dat de 55-jarige minister haar concurrent, de Mexicaanse centralebankpresident Agustin Carstens, ruim achter zich laat. Carstens zou kunnen rekenen op de steun van de Latijns-Amerikaanse landen, Canada en Australië; te weinig om de Europese hegemonie bij het IMF te doorbreken.

Als de afgevaardigden van de 187 landen die lid zijn van het IMF het eens worden, is een formele stemming niet nodig.

Gisteren kreeg de Franse minister van Financiën steun van China. Amerikaanse media meldden dat de president van de Chinese centrale bank, Zhou Xiaochuan, tijdens een toespraak in Londen had laten weten dat zijn land „volledig” achter de kandidatuur van Lagarde staat. De angst dat opkomende landen zich tegen een, opnieuw, Europese directeur voor het IMF zouden keren, lijkt met de Chinese inbreng inmiddels ongegrond.

De race om het voorzitterschap van het IMF is zelden zo hevig geweest. Sinds de oprichting van het IMF en de Wereldbank na de Tweede Wereldoorlog is het zo dat de baas van het IMF altijd uit Europa komt, terwijl de hoogste positie bij de Wereldbank voor een Amerikaan is. Opkomende landen komen daar nu een beetje tegen in opstand, maar veel serieuze kandidaten uit de eigen gelederen haakten op voorhand af omdat ze meenden toch geen kans te maken.

Een belangrijk geluid moet vandaag van de VS komen, die nog niet uitgesproken hebben welke kandidaat ze steunen.