De afgelopen tijd was er weinig nieuws rond integratie. Geen geklaag over de hopeloos mislukte integratie. Dat is ook wel eens prettig. Er zijn genoeg problemen, maar kijk ook eens op scholen en op de arbeidsmarkt. Daar zie je een andere werkelijkheid en is integratie vaak niet eens een issue.

Allereerst is het goed om zaken uit elkaar te houden in de discussie over integratie. Integratie wordt vaak verward met immigratie, waarbij het de vraag is of iemand Nederlander mag worden en een verblijfsvergunning krijgt. Integratie gaat over het opnemen van allochtonen in de samenleving. Integratieproblematiek is ook geen islamproblematiek. Hoewel er relaties bestaan tussen integratie en de islam, is het goed de discussie toegespitst te voeren. Integratie gaat zowel over een christelijke Turk als over een islamitische Pakistaan.

Het is belangrijk dat iedereen zich realiseert dat hij een bepaald beeld heeft van de werkelijkheid. Sommige beelden zitten dichter bij de werkelijkheid dan andere. Zo’n beeld geeft zekerheid, houvast en een kader om van daaruit te denken over en te reageren op de werkelijkheid. Soms is het echter nodig dat beelden bijgesteld worden. Bijvoorbeeld als het gaat over integratie en samenleven in Nederland. Veel Nederlanders hebben een negatief beeld bij nieuwkomers en hun integratie. Allochtonen worden als de vreemde eend in de bijt gezien. Burgers ervaren gevoelens van vervreemding en onbehagen in Nederland. Het zou naïef zijn om te stellen dat er amper problemen zijn. Maar is de continue focus daarop terecht?

Geen issue

Op school en in het arbeidsproces is integratie vaak niet eens een issue. Allochtone en autochtone jongeren gaan samen naar school en zien het probleem niet. Tijdens diverse werkbezoeken die de commissie binnenland van de SGP-jongeren heeft afgelegd, blijkt dat het motto van het kabinet-Balkenende IV in praktijk gebracht wordt: samen werken, samen leven.

Na een bezoek aan een overwegend zwarte mbo-instelling moet zelfs geconcludeerd worden dat integratie een gepasseerd station lijkt. „Je moet gewoon samenwerken hier”, luidt het. En op de vraag of men zich thuis voelt in Nederland, wordt licht verbaasd gereageerd: „Wij horen hier gewoon.” Een groot deel zit op school, heeft een goede baan of een eigen bedrijf. Voor hen is er geen integratievraagstuk, ook dat is werkelijkheid. Een werkelijkheid die gestimuleerd moet worden. Daarom is het is zinvol om te investeren in participatie van allochtonen in het onderwijs en op de arbeidsmarkt.

Het is makkelijk om te mopperen op al die vreemdelingen die oververtegenwoordigd zijn in de gevangenissen. Maar kennen we hen eigenlijk wel, behalve van de berichtjes in de krant? Want integratie komt van twee kanten. Natuurlijk moet een vreemdeling zich aanpassen in het land van aankomst. Maar het is wel zo prettig als hij daarbij een handje geholpen wordt. Daarom dit artikel in deze krant. Vanuit christelijk oogpunt moet het niet moeilijk zijn om onze naaste op weg te helpen.

De auteurs zijn lid van de commissie binnenland van de SGP-jongeren.