Volgens deze organisaties moet precies worden uitgezocht waarom maar zo weinig slachtoffers aangifte doen en hoe tot meer aangiften kan worden gekomen. Vorig jaar zijn 572 vrouwen en 106 mannen geregistreerd als slachtoffer van mensenhandel. Van hen deed respectievelijk 51 procent en 53 procent aangifte.

De organisaties willen weten of het uitmaakt in welke sector de slachtoffers zijn uitgebuit, wat culturele redenen kunnen zijn om geen aangifte te doen en of het uitmaakt of een slachtoffer man of vrouw is. Dat maar weinig slachtoffers aangifte durven doen, is al langer bekend. Ze zijn bang voor hun veiligheid of die van hun familie of ze schamen zich. In het geval van uitbuiting in de prostitutie spelen taboes vaak een rol.

In het algemeen moet meer rekening worden gehouden met het geslacht van slachtoffers. Opvangvoorzieningen moeten daar bijvoorbeeld op worden ingericht. „Traditioneel zijn de opvangvoorzieningen op vrouwen ingesteld; daar ondervinden mannelijke slachtoffers nu last van”, aldus de organisaties.

Verder wordt nader onderzoek geadviseerd naar mogelijkheden om aangiften te laten opnemen door anderen dan politieagenten. Volgens de zogeheten B9-regeling moet iemand van de politie de aangifte opnemen, anders kan een slachtoffer van mensenhandel geen aanspraak maken op een tijdelijke verblijfsstatus. Veel slachtoffers zijn juist bang voor de politie en willen daarom geen aangifte doen. De B9-regeling zorgt ervoor dat slachtoffers die door uitbuiters vanuit het buitenland zijn gehaald geen directe uitzetting uit Nederland boven het hoofd hangt.