De minister week geen duimbreed van dit standpunt, ondanks het massieve verzet van progressieve partijen. Haar boodschap was: „Doe niet zo moeilijk. Er komt altijd een oplossing. Die huwelijken worden echt wel gesloten.” Met andere woorden: jullie maken problemen die er gewoon niet zijn.

Feitelijk is dat natuurlijk zo. Het aantal ambtenaren dat om des gewetens wille geen homohuwelijk wil en kan sluiten, is beperkt. Er zijn er genoeg die wel daartoe bereid zijn.

Toch is daarmee de kous niet af. Het debat van gisteren maakt duidelijk waar progressieve partijen heen willen. Iedereen moet denken en handelen zoals zij willen. Daarom zullen zij niet rusten tot de laatste gewetensbezwaarde het veld heeft geruimd.

Eenzelfde geest was een dag eerder merkbaar tijdens het debat met minister Donner van Binnenlandse Zaken over de vraag hoe het nu verder moet met de SGP. De Hoge Raad wil dat de regering maatregelen neemt die ertoe leiden dat de partij daadwerkelijk vrouwen het passieve kiesrecht geeft. Donner zegt echter dat hij pas op de plaats wil maken nu de SGP naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens is gestapt. Hij wees er bovendien op dat het hof de staat niet kan dwingen tot wetgeving en dat er ook door de Raad van State geen termijn van effectuering van de maatregelen is genoemd.

PvdA, D66 en GroenLinks willen daarentegen meer spoed. De minister moet optreden. Dat de SGP bij het vaststellen van de kieslijsten formeel geen procedures kent die de verkiesbaarheid van vrouwen belemmeren, zoals Donner stelt, is voor de progressieve partijen niet genoeg.

Het is en blijft opvallend dat partijen die altijd hebben beweerd de democratie hoog te achten en rechten van minderheden te respecteren juist van deze twee punten zo’n zaak te maken. Zuivere democratie is toch nog altijd: ruimte bieden aan andersdenkenden?

Als het om gewetensbezwaarde ambtenaren en vrouwenkiesrecht gaat, mag dat kennelijk niet. Dan willen de progressieve partijen kennelijk hun mening opleggen. Iedereen moet denken zoals zij. Waarom? Omdat zij menen dat hun standpunt en visie de norm is voor anderen. Wie verwijt christenen dat ze de waarheid claimen? Hier geldt het spreekwoord van de pot en ketel. De twee debatten zijn daarom niet zomaar een gedachtewisseling, maar maken deel uit van de strijd der geesten.

Veelzeggend daarbij is dat in het debat met minister Van Bijsterveldt de PvdA en D66 zich niet meer herinnerden, of beter: zich niet wilden herinneren, waarom tien jaar geleden de uitzonderingsbepaling in de wet was opgenomen. Die was juist bedoeld om ruimte te bieden aan gewetensbezwaarden. Nu, tien jaar later, willen ze een volgende stap zetten. Daarvoor moet de belofte die de uitzonderingsbepaling inhield, eraan geloven. Over betrouwbaarheid van links gesproken.