De oppositiepartijen D66, PvdA, GroenLinks en SP hebben een wetsvoorstel ingediend dat internetaanbieders verbiedt de toegang tot bepaalde websites te vertragen, te blokkeren of te tariferen (RD 3-6). Deze wetswijziging om de zogenoemde netneutraliteit te waarborgen bedreigt de mogelijkheden voor aanbieders van gefilterd internet.

Het is begrijpelijk dat een bedrijf dat zich richt op filtering met de handen in het haar zit bij het horen van zulke wetswijzigingen. Begrijpelijk ook dat ouders die gebruik willen maken van een filter niet vrolijk worden van deze berichten. Toch is het zinvol om niet direct in de slachtofferrol te kruipen en de overheid als grote boosdoener aan te wijzen. Het wegfilteren van al het slechte is namelijk niet de echte oplossing. Het is niet onwaarschijnlijk dat filteren een schijnveiligheid biedt. Hierbij is namelijk de inhoud van sites doorslaggevend, zonder dat het medium onder de loep wordt genomen.

Daarom is het zinvoller om na te denken over vragen zoals: Hoe ga ik met internet om? Waarom internet ik eigenlijk? Hoe ga ik om met de overvloed aan informatie? En wat doet internet met mij? De eerste vraag vraagt om bezinning op de tijd die we internetten en op de activiteiten waarmee we ons bezighouden op het wereldwijde web. Het is zinvoller om mensen daarover na te laten denken dan hen ongelimiteerd te confronteren met de inhoud van websites, zelfs als die ”veilig en gefilterd” is.

Waarom internet ik eigenlijk? Hierover nadenken legt de onderliggende motivatie bloot. Veel internetgebruikers doden de tijd, ‘onderhouden’ hun contacten of amuseren zich kapot. En sinds de website Uitzending Gemist door het filter van Kliksafe komt, ligt er nog een ongekend grote hoeveelheid tv-archief te wachten. Internet lijkt zo’n mooi hulpmiddel. De snelheid van regelen, de snelheid van informatie boven tafel krijgen, altijd mensen om contact mee te hebben. Toch zit het venijn in de staart en is het medium niet alleen een behulpzame knecht die alles voor ons doet, maar zeker ook een meester die over ons heerst.

Internet is niet zo onschuldig als het lijkt. Het doet iets met ons. Recent onderzoek toont onder andere aan dat internet verslavend werkt. Daarbij verandert onze identiteit. Bovendien tast internet de structuur van de hersenen aan (Nicholas Carr, ”Het ondiepe”).

Kortom: een uitgebreide bezinning op en het doordenken van het internetgebruik is belangrijker dan filtering. Dat geldt ook voor het aanleren van de juiste vaardigheden en het investeren in reallife sociale contacten. (Een op de drie mensen is nog steeds eenzaam.)

De auteur is mede-eigenaar van een bureau voor communicatie en creatie.