Maulana Abdul Rauf Farooqi, leider van de radicaalislamitische beweging Jamiat Ulema-e-Islam-S (JUI-S), kondigde eind vorige maand aan naar het Pakistaanse hooggerechtshof te stappen met het verzoek de Bijbel te verbieden. Hij zou daarmee reageren op de verbranding van de Koran door de Amerikaanse dominee Terry Jones op 20 maart.

Maar als het inderdaad een reactie op Jones is, dan heeft Farooqi zijn gram al ruimschoots gehaald, stelde dr. Bhatti, secretaris van de Pakistan Christian Congress (PCC), een koepelorganisatie van Pakistaanse kerken, vrijdag in de Pakistaanse Christian Post. Hij wees erop dat radicale moslims de Bijbel al meermalen hebben verbrand, en wel tijdens aanvallen op kerken. En dat „de analfabeet” Maulan Farooqi de Bijbel al behoorlijk heeft ontheiligd tijdens een recente persconferentie in de stad Lahore.

Farooqi zelf beweert dat gedeelten in de Bijbel „een belediging” zijn voor de islam, en dat die dus blasfemisch (godslasterlijk) zijn. Op grond van de in Pakistan van kracht zijnde blasfemiewetten denkt hij kans te maken op een algeheel verbod van de Bijbel door het hooggerechtshof.

Volgens Farooqi staat de profeet Mohammed in een lange historische rij van „profeten van de islam”, die teruggaat tot Adam. In zijn visie behoren onder anderen Mozes, David, Salomo en Jezus tot de islamitische traditie. Het probleem is echter dat de Bijbel enkele van deze personen in hun zondigheid beschrijft. Vooral bij David is dat aan de orde, vanwege zijn zonde met Bathseba, maar ook van Salomo wordt niet verzwegen dat hij heidense vrouwen in zijn harem toeliet. „Profeten van de islam” worden op die manier beledigd, vindt Farooqi. En dat in de Bijbel Jezus als de Zoon van God wordt beschreven, evenals dat de mensheid uitsluitend door Hem gered kan worden, is evenzeer een belediging van de islam.

Volgens PCC-secretaris Bhatti heeft de JUI-S geen schijn van kans met deze actie, omdat, zo stelde hij snerend, de Pakistaanse rechters zijn opgeleid aan 21e eeuwse instellingen en niet aan achterlijke madrassa’s. Met dat laatste verwees Bhatti naar de nauwe band die er bestaat tussen deze radicale moslimscholen en de JUI-S.

Overigens is de angst om ooit zelf te worden aangeklaagd wegens godslastering (blasfemie) zó groot dat concrete godslasterlijke uitingen als bewijs doorgaans achterwege worden gelaten door aanklagers. Met als gevolg dat mensen van blasfemie beticht worden zonder dat helder is waaruit die concreet heeft bestaan.

Is de kans van slagen voor het Pakistaanse hof werkelijk nihil, zoals Bhatti beweerde? De in Nederland wonende Pakistaanse christen Watson Gill is daarover minder optimistisch. „De elite in Pakistan is vuurbang voor deze radicale moslims omdat die er niet voor terugdeinzen hen te vermoorden als ze weigeren te doen wat de radicalen willen.”

De angst voor een nieuwe golf van aanslagen, moorden en geweldplegingen is inmiddels groot onder christenen, weet Gill. Zo durft zijn familie in de zuidelijke havenstad Karachi de straat niet meer op vanwege angst voor geweld.

Gill is een van de leidende figuren binnen de Pakistan Dutch Christian Community (PDCC), zeg maar de belangenorganisatie van Pakistaanse christenen in Nederland, en die zal op 15 juni een petitie aanbieden aan de voorzitter van het Europese Parlement. Daarin vragen de leden van de PDCC het Parlement de Pakistaanse regering onder druk te zetten om de blasfemiewet af te schaffen

Verder eisen ze dat christenen die al geruime tijd vastzitten op beschuldiging van godslastering (onder wie de christin Asia Bibi) direct worden vrijgelaten en dat ze na hun vrijlating optimaal worden beschermd tegen hun belagers.

Vooral dat laatste zit Gill hoog. „Christenen zijn voluit burgers van Pakistan en hebben evenveel recht op bescherming van de staat als ieder ander.”