Als dat laatste waar is, dan kunnen christenen oprecht verheugd zijn over de massaliteit van de jongerendag. Wie van hen zou niet dankbaar zijn dat enkele tienduizenden jongeren bijeenkomen om het Woord van God te horen? Beter kun je het niet wensen.

Er waren zeker momenten dat de duizenden bezoekers stil waren, zij het dat deze ogenblikken sporadisch waren. Stil was de jeugdige massa toen Bijbelsmokkelaar Anne van der Bijl zijn indrukwekkende ervaringen vertelde. Minder stil, maar toch nog tamelijk rustig waren ze bij de toespraak over Gideon van Tiemen Westerduin. Ook al zijn op grond van Bijbel en belijdenis kanttekeningen te plaatsen bij de inhoud van de toespraken, men kan zeggen dat er werd geluisterd.

Een eerlijk verslag van de dag zal echter duidelijk maken dat deze toespraken niet het hoofdbestanddeel van het programma uitmaakten. Het ging vooral om de muziek. Vooraanstaande bands en beroemde zangers zorgden voor een programma met veel rock en pop. Lichteffecten verhoogden de sfeer. Het totale progamma onderscheidde zich daarmee nauwelijks van een popconcert. Blijkens veel reacties op Twitter en Facebook was dat ook hetgeen de jongeren vooral trok.

Opnieuw stelt de EO-Jongerendag christenen en kerken voor de vraag hoe de moderne jeugd valt te bereiken met de boodschap van de Bijbel. Volgens de organisatoren is het uitgekiende programma bedoeld om jongeren in aanraking te brengen met het Evangelie.

Hoewel die intentie niet betwist mag worden, is wel de vraag te stellen of dit doel deze middelen wel heiligt. De overweldigende, keiharde muziek zal juist overpeinzingen en meditatieve gedachten uit het hoofd verdrijven. Van stille aanbidding is geen sprake. Maar belangrijker: deze muziek verdraagt zich niet met Gods majesteit en heiligheid, waarvoor men in ootmoed en eerbied dient te buigen.

Binnen reformatorische kerken leven terecht veel bezwaren tegen de EO-Jongerendag. Vanuit de omroep is er meer dan eens op gewezen dat de dag vooral voor onkerkelijke jongeren is bedoeld. Dat zal waar zijn, al is het ook de vraag of je die jongeren met deze middelen moet lokken. Maar bekend is dat het evenement ook kerkelijke jeugd boeit. Dat kerken daarover zorgen hebben, is dus niet misplaatst.

Tegelijk stelt de dag ook vragen aan de kerken. Want waarschuwen tegen het jaarlijks terugkerend festijn is één ding. Maar hoe bereiken de kerken zelf hun jongeren? Duidelijk zal zijn dat de sfeer van de jongerendag niet verantwoord is. Maar dan moet er wel geur van de kerk uitgaan. Is die geur liefelijk en aantrekkelijk?