Liggen de komkommers in de schuur weg te rotten?

„Wij hebben tien hectare met alleen komkommers. Het is nu hoogseizoen. We produceren zo’n 800.000 komkommers per week. Tussen de 65 en 70 procent is voor de Duitse markt bestemd. Er liggen 250.000 komkommers in de koeling, gesorteerd en al, maar die gaan niet weg. Duitsland wil ze niet. Komkommers moeten snel de handel in, binnen een of twee dagen. Anders gaan ze stuk. Er komt straks een grote container. Dan is het gft-afval.”

Wat kost de situatie uw bedrijf?

„We hebben vanaf maandag de productie stilgelegd. Van 4 hectare hebben we de stengels doorgesneden, dus geen oogst meer. Het personeel gaat om elf uur ‘s ochtends naar huis. De werknemers hebben begrip, ze nemen dan een snipperdag op. Dan kost het in ieder geval geen geld. We lijden nu tussen de 100.000 en 125.000 euro verlies per week. En het was al een slecht jaar; de prijzen liggen laag.”

Staatssecretaris Bleker is de komkommerteler toch te hulp geschoten?

„Tien miljoen euro uit een Europees fonds. Een druppel op een gloeiende plaat. We krijgen ter compensatie 6 cent voor een kilo. Dat is 2,5 cent per komkommer. De kostprijs is 25 eurocent. Dat is niet lang vol te houden. Dat geldt niet alleen voor de komkommers, maar ook voor tomaten, paprika en sla. Het water staat ons aan de lippen. En als de markt straks weer aantrekt, is er een overschot. Dan zeggen de supermarkten: kom maar met die komkommers, maar wel tegen een heel lage prijs. Straks is een derde van de glastuinboeren failliet.”

Had u ooit van de EHEC-bacterie gehoord?

„Nee, daar had ik hiervoor nog nooit van gehoord. Het is een zotte situatie. Absurd. Een grof schandaal. Er wordt maar in het wilde weg wat geroepen en men weet niks. Die bacterie wordt via mest verspreid. Maar de Nederlandse glastuinbouw gebruikt helemaal geen dierlijke mest, de bio- en ecoteelt wel. Onze komkommers zijn 100 procent veilig.”

Wat moet er gebeuren?

„De oorzaak moet zo snel mogelijk worden gevonden. Er zijn drie scenario’s. Een: de oorzaak blijkt geen groente te zijn. Twee: de oorzaak is dierlijke mest. Drie: men vindt zogenaamd niets, uit vrees voor schadeclaims. Maar wat de uitkomst ook zal zijn, het kwaad is geschied, de reputatieschade is enorm. Dat komt ook niet zo snel meer goed. Zeker niet als de Duitse overheid blijft roepen: eet geen rauwe groente. Van de Duitsers eet bijna 80 procent geen saladegroenten meer. Dat is de doodsteek.”