De zon zet de bomen van het Drentse landschap in een majestueus licht. Om het huis van de familie Koopman, dat midden in het dal van het riviertje De Reest staat, bevinden zich talloze ooievaarsnesten. Onophoudelijk klinkt het snelle geklepper van de grote oranjerode snavels van de mannetjesooievaars, die met dat geluid hun territorium afbakenen of waarschuwen voor gevaar.

De familie Koopman bestudeert en verzorgt de vogels, zamelt daarvoor geld in en geeft lezingen. Een groep vrijwilligers staat haar daarin bij. De familie stelde haar erf in 1981 beschikbaar voor een aantal ooievaars. Het begon allemaal met twee broedparen met in totaal tien jongen. Op dit moment zijn er maar liefst 38 broedparen. Het aantal jonge ooievaars is onbekend. Het Reestdal is een vruchtbaar leefgebied voor de ooievaar. De omgeving herbergt grote insecten, kikkers, muizen en ander voedsel voor de vogel.

„De vogels zijn onrustig en angstig”, vertelt een eveneens onrustige mevrouw Koopman. „Ieder moment kan een van de gieren toeslaan en zich op de nestjongen werpen.”

Gistermiddag was het raak. „We hoorden de ooievaars die in het weiland hierachter hun nesten hebben ongelooflijk tekeergaan. Toen we poolshoogte namen, zat de roofvogel zich in het nest te goed te doen aan enkele ooievaarsjongen.”

Volgens de kleinzoon van Koopman, Persieval, heeft de vale gier in ieder geval zes ooievaartjes verorberd. „Deze raakte gewond”, zegt hij, terwijl hij voorzichtig een vleugel van een jonge ooievaar optilt om de wonden te inspecteren. „We hebben er wat jodiumachtig spul op gesmeerd om te voorkomen dat vliegen hun maden in de wond afzetten.”

Twee diepe wonden net onder de vleugel van het beestje zijn de verse tekenen van wat de gier met zijn machtige snavel heeft aangericht. Het ooievaarsjong lijkt er wel weer bovenop te komen, want hij hapt gretig in een paar kleine visjes die hem worden voorgeschoteld. „Het probleem is”, zegt Persieval, „dat we de vale gier niet af mogen schieten, omdat hij tot een beschermde diersoort behoort. Bovendien zijn ooievaarsjongen een gemakkelijke prooi voor deze roofvogel, omdat ooievaars altijd net doen of ze dood zijn als er gevaar dreigt. Ze nemen dan een zogenaamde ligdoodhouding aan. De gier ziet de beestjes vervolgens aan voor aas.”

Voorlopig hebben de twee gieren hun voedsel voor het uitzoeken. Talrijke nesten zijn nog gevuld met jong gevogelte. In een grote eikenboom, ver verwijderd van het terrein waar de ooievaars nestelen, zit de vale gier roerloos op een tak. Een buizerd en wat kraaien doen vergeefse pogingen de vreemde indringer uit hun territorium te verjagen. De buizerd, voor Nederlandse begrippen een forse roofvogel, steekt zielig klein af bij de enorme gier. Niet vreemd, als je bedenkt dat een volwassen vale gier een spanwijdte heeft van 240 tot 280 centimeter en ongeveer 11 kilo weegt. Gieren worden slechts enkele keren per eeuw in Nederland waargenomen. Het leefgebied van de aaseter is verspreid over Centraal-Afrika, Zuid-Europa, Zuid-Afrika, het Midden-Oosten en Voor-Indië.

Volgens Persieval heeft „het beest al een heel tijdje in een van de nesten zitten vreten. Die heeft zijn buik er voorlopig vol van. Maar we houden hem in de gaten.”