De studiesecretaris van de IZB (voor zending in Nederland) zei dit gisteravond in Ermelo tijdens de presentatie van zijn boek ”Marginaal en missionair. Kleine theologie voor een krimpende kerk”.

”De kerk is verrukkelijk”, luidde de titel van zijn toespraak. Het woord ”verrukkelijk” is de weergave van dr. Pieter Oussoren van ”liefelijk” in Psalm 84:2: „Hoe liefelijk zijn uw woningen, o Heere der heirscharen.” Ds. Dekker: „Het woord tilt wat hier staat op het niveau van de verrukking, de mystiek, daar waar gewone woorden al gauw te bleek zijn. Zelfs het woordje liefelijk is dan te bleek, te algemeen, te zoet misschien ook. Hoe verrukkelijk uw woningen!”

Het boek dat hij schreef, is aan deze oerervaring ontsproten, zei hij. „Sommigen vinden het boek een pleidooi voor het oude vertrouwde, een oproep terug te keren tot een stevige preek en verder niet veel opsmuk. Dat is niet waar. Het boek wil voelbaar maken hoe verrukkelijk de woning van God is. Hoe bestaat het dat wij mensen vol van verwarring, trots en traagheid, bezoek krijgen van de hoge heilige God en dat het dan niet een bezoeking wordt, een alles vernietigend oordeel, maar dat het de diepste vreugde geeft die denkbaar is.”

Ds. Dekkers programma is: alles uit de kerk verwijderen waardoor de verrukking over Wie God is onder druk komt te staan. „Ik wil niet terug naar iets, want we zullen altijd een vermenging aantreffen van het goddelijke en het menselijke. Ik wil naar bóven, waar Christus is, en zo op aarde bedenken de dingen, die boven zijn. Ik wil de díépte in om te ontdekken hoe de hoge God de diepste schuilhoeken van het mensenhart, ja zelfs de hel heeft opgezocht om ons eruit te verlossen. Ik wil naar vóren, want ik geloof in God, Die ons altijd vooruit is op weg naar Zijn Rijk, dat geen einde zal hebben.”

Ds. M. C. Molenaar-Dekker, hervormd predikant in het Friese Harkema en dochter van de schrijver, denkt vooral aan het woord ”verzoeking” als het gaat om de crisis van de kerk. „In mijn ogen leven we in een tijd van grote verzoeking. Zowel predikanten als gemeenteleden komen gemakkelijk in de verleiding om het bijltje erbij neer te gooien. Juist vanwege de grote verzoekingen in onze tijd is die hernieuwde gemeenschap met Christus, waar mijn vader voor pleit, heel hard nodig.”

De paragraaf in het boek over de uitholling vindt ze erg herkenbaar. „Ik zie dat proces van uitholling heel concreet gebeuren in mijn eigen gemeente. Ik heb tijdens het lezen van het boek zelfs regelmatig gedacht: Het is nog veel erger dan je denkt. Veel mensen binnen de kerk zijn zelf in grote mate geseculariseerd en hun geloofsleven wordt vaak gekenmerkt door een wonderlijke mix van een restje christelijk geloof dat vermengd is met allerlei nieuwe religieuze gevoelens en gedachten. Vooral als ik in gesprek ben met de jonge generatie merk ik hoe analfabetisch ze zijn als het gaat om kerk en geloof en hoe gemakkelijk ze overal en nergens vandaan iets religieus oppikken. Vervolgens maken ze hun eigen religieuze mix, die ze mij dan ten slotte op een presenteerblaadje voorhouden, bijvoorbeeld als het gaat om de doopbediening.”

De predikante viel haar vader erin bij dat de verdiepingsslag moet komen in de prediking en de liturgie. „Maar mijns inziens is er meer nodig om die verdieping naar binnen toe echt te kunnen maken. Concreet denk ik aan het geloofsgesprek en het pastoraat. Juist in het interactieve contact met mensen op een kring of in het pastoraat kun je samen praten over die gevaren van uitholling bijvoorbeeld. Doen we dat niet –zo is mijn ervaring– dan zijn mensen soms zomaar plotseling verdwenen en denk je bij jezelf: Wat een gemiste kans.”

Dr. T. T. J. Pleizier, predikant te Langerak en lid van de visiegroep van het IZB-centrum Areopagus, typeerde het boek van ds. Dekker als sober, gelovig en katholiek. „Een eerlijk boek dat niet tot vermoeiens toe opjaagt, maar aanzet tot bezinning op de vraag hoe wij op onze beurt de kerk willen doorgeven. Niet als ons creatieve project, maar in haar katholieke gestalte, als lichaam van Christus.”