De relatie tussen beide landen is op een historisch hoogtepunt. China maakt zich op om zwaar te investeren in de economie van de eilandenrepubliek. Met name de mijnbouw en de exploitatie van steenkool zijn voor China belangrijke drijfveren om geld in de Indonesische economie te pompen.

In Indonesië klinken verschillende geluiden over de nieuwe interesses van China, dat sinds dit jaar een vrijhandelsverdrag heeft met alle landen in Zuidoost-Azië. Met het sluiten van dit zogeheten ACFTA-verdrag nam de handel tussen de twee landen in de eerste drie maanden van 2011 met 50 procent toe. Maar de verliezer lijkt de lokale Indonesische industrie.

De regering van president Susilo Bambang Yudhoyono hoopt dat China flink zal investeren in grote infrastructuurprojecten in de archipel.

Terwijl China imponeert met nieuwe architectuur en snelwegen, zijn de slechte wegen en het derderangs treinverkeer in Indonesië nog een doorn in het oog van buitenlandse investeerders. Tijdens Yudhoyono’s eerste regeertermijn wist Indonesië 125 kilometer tolweg te bouwen. China lukte het in 2009 om in twaalf maanden tijd 4719 kilometer tolweg aan te leggen.

Het is echter de vraag of China werkelijk durft te investeren in grote infrastructuurprojecten in het door corruptie geteisterde Indonesië.

Premier Jiabao neemt een groot aantal zakenlieden mee en er zullen samenwerkingsovereenkomsten worden gesloten voor duurzame energie en versterking van de industriële sector.

Maar Indonesië zit nog met een ander groot probleem. Lokale textielbedrijfjes op Java klagen steen en been over de vloedgolf van Chinese producten die het nieuwe ACFTA-handelsverdrag heeft veroorzaakt.

Vorig jaar boekte Indonesië met 4,7 miljard dollar het grootste handelstekort met China ooit. Hiermee staat er flinke politieke druk van sommige nationalistische partijen op de Indonesische regering om beperkingen op het verdrag te eisen van China. Maar diverse Indonesische economen wijzen erop dat de voormalige Nederlandse kolonie simpelweg de eigen concurrentiekracht moet verhogen met betere logistieke middelen in plaats van het vrijhandelsverdag te heronderhandelen.

Ondanks de stijging in handel zijn werkelijke investeringen van China in Indonesië nog klein. Een concrete toezegging komt van de Chinese onderneming Sany Heavy Industry Co., die een fabriek wil bouwen in Cikarang, West-Java, met een totale investering van meer dan 200 miljoen dollar.

Ondanks de matige inleg van China raken steeds meer Indonesische politici en economen er zich van bewust dat een betere verhouding met het communistische land essentieel is voor de verdere economische ontwikkeling.

De afgelopen jaren brachten militaire delegaties van de twee landen regelmatig bezoeken aan Jakarta en Peking, hoewel concrete militaire samenwerking nog vooral op papier staat.

Desondanks toont het bezoek van premier Wen Jiaboa, die Indonesische journalisten beloofde oude liedjes uit Java te neuriën, aan dat een verdere versmelting van de markten van regionale grootmachten Indonesië en China onvermijdelijk zal zijn.