Dirigent ouderenkoor Avondklanken: Probeer met een blij gezicht te zingen
„Zing met een blij gezicht. Vergeet niet naar mij te kijken en probeer een warme klank te maken.” Arie Guis geeft aan het begin van de repetitie van Avondklanken enkele instructies voor de komende uitvoering. De dirigent houdt van orde. „Rommel na een lied niet in uw muziek als de organiste nog speelt en sla pas een bladzijde om na een seintje van mij.”
De senioren nemen het paasprogramma door. Zoals altijd zit Erni Wessels-Jansen achter het orgel in de zaal van Huize Maranatha in Rijssen. Ruim twee derde van de koorleden woont in dit verzorgingshuis. „Ik ga vanavond de puntjes op de i zetten”, belooft Guis. In ”Als ik in gedachten sta” grijpt hij al snel in. „Soms hoor ik u twijfelen: Maken we een opening of niet? Laat alleen een komma horen als ik die aangeef.” Ook in ”Lam Gods dat zo onschuldig” valt wat bij te schaven. „Ga halverwege een vers niet harder zingen.” Vol goede moed herhalen de ouderen het lied. Guis vraagt regelmatig aandacht voor een accent, om zo de inhoud van een lied goed tot zijn recht te laten komen. Hij brengt de nodige variatie aan door vrouwen en mannen een vers alleen te laten zingen.
Avondklanken telt twintig leden: veertien vrouwen en zes mannen. Het koor repeteert wekelijks in Huize Maranatha en geeft elk jaar circa vijf uitvoeringen in dit verzorgingshuis. Vanwege de hoge leeftijd van de senioren –het oudste lid is 91– zingen ze niet meer buiten de deur. Ook het jaarlijkse uitstapje vindt dichter bij huis plaats. Dirigent en organiste zijn vanaf het begin bij het koor betrokken. Hoe lang Avondklanken bestaat, weten ze niet. „Er zijn jaarverslagen vanaf 1994, maar voor die tijd werd al gezongen. We startten ooit tijdens een kerstviering.”
De ouderen zingen graag. Geconcentreerd werken ze het programma af. Tussen de liederen door wordt er weinig gekletst. „Hoe lang duurt ”vrij” in ”bevrijden”?” vraagt een koorlid. „Twee tellen, want het is een open noot”, legt Guis uit. „Wij pakken alleen de noten in de bovenste balk met een stok naar boven.”
De senioren laten zich het gebak van een jarige tijdens de pauze smaken en genieten zichtbaar. „Zingen is ontspannend en het is gezellig op het koor. Ik ga liever naar zang dan naar een verjaardag”, vertelt een koorlid. Haar buurvrouw valt haar bij.
Na de koffie worden alle liederen nog een keer gerepeteerd. Ook nu zijn er puntjes te noemen. „Dit gaat niet gelijk op. Vrouwen, jullie mogen een volle klank maken in vers 2.” „Zo dat klonk een stuk beter”, merkt een zanger tevreden op. „U weet, ik houd niet van zeuren”, reageert de dirigent. Gelach klinkt. Guis blijft aanwijzingen geven. „Sla daar niet op hol.” „Zing beheerst en houd het refrein tot het eind vol.” „”Ga mij niet voorbij o Herder” doen we nog een keer. Dat klonk zó mooi.”
Dit is deel 5 in een serie. Over twee weken het deel 6.