Ik heb verder geen enkele aandrang om op de berechting van Wilders dieper in te gaan, maar dat Hendriks gewoon wat gezellig met Jansen wilde kletsen over de islam, vond ik wel een ontzettend komisch idee. Dat wil er bij mij echt niet in. In ieder geval lang niet zo makkelijk als de wijn bij een aantal deelnemers aan dat veelbesproken etentje, gezien de drankrekening.

Van Hendriks mag dan het beeld zijn ontstaan van een intellectueel die graag onder het genot van een hapje en een snapje met mensen van niveau over gewichtige aangelegenheden discussieert, in werkelijkheid is onze Bertus een pure activist met een duistere, linkse agenda. En de eerste linkse activist die gezellig met rechtse mensen als Hans Jansen wil doorzakken, moet nog worden geboren.

Nee, dit is geen ordinaire karaktermoord maar een op feiten gebaseerde ontmaskering. Eerst maar eens een heel klein stapje terug in de tijd. Het is februari 2011 en in Egypte komt de bevolking massaal in opstand. Duidelijk is dat Mubaraks dagen zijn geteld. Maar wat daarna? Zal het land een moderne democratie worden waar meerderheden coalities vormen en minderheden worden gerespecteerd? Of valt het als een rijpe vrucht in de onwelriekende schoot van bebaarde shariatypes?

Het op belastinggeld draaiende tv-programma Nieuwsuur (vroeger NOVA) besluit een deskundige te raadplegen en wie zou dat anders moeten zijn dan Bertus Hendriks? Hij en de jongens en meisjes van NOVA, dat is ouwe jongens krentenbrood. Bovendien kent hij de regio als zijn broekzak en is hij welbespraakt.

Om naar het Mediapark in Hilversum te gaan, heeft Bertus geen navigatie nodig. Met een blinddoek om zou hij de weg nog wel vinden. Hij heeft al zo vaak opgetreden voor radio en tv dat hij de gangen van het publiek bestel kent als geen ander. Komt bij dat hij jarenlang verbonden was aan de Wereldomroep en alleen al om die reden hier een thuiswedstrijd speelt.

Of Egypte mogelijk een tweede Iran dreigt te worden, is voor onze Midden-Oostenexpert geen moeilijke vraag. Nee hoor, daar hoeven we echt niet over in te zitten, verzekert hij de kijkers. Weliswaar is in het land een goed georganiseerde en razend populaire afdeling van de moslimbroederschap actief, maar volgens Hendriks is dat een nette club. Dat veel mensen daar een ander beeld van hebben, is kennelijk de schuld van arabisten (zoals Hans Jansen) die de broederschap hebben gedemoniseerd.

Dat alles is natuurlijk nog geen bewijs dat Hendriks een verkapte activist is met een linkse agenda. Het is niet meer dan een opvatting en waarom zou hij die niet mogen huldigen? Inderdaad, maar dat wordt anders als we in zijn verleden duiken.

Met de roerige levensgeschiedenis van Hendriks zou een apart katern gevuld kunnen worden maar laat ik me beperken tot het enkele feit dat hij in 1969 behoorde tot de oprichters van het Nederlands Palestina Komitee (NPK). Van die club was hij acht jaar lang voorzitter en woordvoerder. Ach, denkt u misschien, zo’n comiteetje van goedwillende wereldverbeteraars die Palestijnen erg zielig vinden, dat mag toch best een goed van de tongriem gesneden voorzitter hebben? Tuurlijk. Alleen was het NPK, zeker in die tijd, geen gezellig theekransje maar een supportersvehikel van de terrorist Yasser Arafat en zijn vrinden. Die voerden in die periode vliegtuigkapingen en andere gijzelingen uit.

Het zou tot 2006 duren voordat hij Arafat als een baksteen laat vallen. Iedereen die wel eens een krant leest, weet dan al jaren dat de PLO-leider een corrupte zakkenvuller is zonder enige moraal, maar bij Hendriks duurt het nog even voordat dat kwartje valt. Vanaf dat moment kiest hij partij voor een organisatie die gelukkig wel een onbevlekt blazoen heeft: Hamas. Hendriks steekt zijn hand ervoor in het vuur. Hamas heeft echt „een schone en eerlijke reputatie”, verzekert hij.

Oké, ze zijn misschien niet helemaal democratisch, flirten wellicht wel eens met Iran en gaan misschien niet zo zorgvuldig om met tegenstanders als wij gewend zijn maar ach, een kniesoor die daarop let. In ieder geval is Hamas „geen terreurorganisatie”, weet Hendriks, al geeft hij tijdens een uitzending van de Nederlandse Islamitische Omroep van 11 januari 2009 toe dat het zich wel eens bedient van terroristische middelen.

Je loopt rond met een geweer, knalt wel eens een tegenstander neer maar je bent geen crimineel. Zie hier de onnavolgbare logica van de ordinaire pro-Palestijnse activist annex pseudo-Midden-Oostenexpert Bertus Hendriks. Het wordt hoog tijd dat hem het vuur eens na aan de schenen wordt gelegd. Alleen al om die reden vind ik het heel erg jammer dat de Amsterdamse rechtbank die kans Wilders niet heeft gegund.