Het is niet de eerste keer dat dit prominente VVD-Kamerlid zich op deze manier over dit thema uitspreekt. In de tijd dat ze voor haar partij lid was van het Europees Parlement hamerde ze op hetzelfde aambeeld. Ze streed voor de emancipatie van homo’s en was duidelijk voorstander van beperking van de invloed van religie op politiek en maatschappelijk terrein. Over het coalitieakkoord waarmee het laatste kabinet-Balkenende aan de slag ging, zei ze dat dit „overduidelijk godsdienstige meningen verwoordt.” Zij noemde dat „buitengewoon zorgelijk.”

Met dergelijke uitspraken maakt Hennis duidelijk wat ze feitelijk bedoelt. Ze is niet zozeer bezorgd dat kerken een vinger in de politieke pap krijgen, maar veel meer dat christenen proberen iets van hun levensovertuiging te laten doorwerken in het politiek program.

De vraag is wat daar mis mee is. Doen de VVD met haar humanistische vrijheidsideologie en de PvdA met haar sociaaldemocratische program niet precies hetzelfde? Daar zwijgt deze gedreven VVD-politica over. Maar het zou zeer verhelderend zijn als ze die vraag zou beantwoorden.

De kern waar het in het betoog van Hennis om draait, is dat ze een hartgrondige afkeer heeft van de christelijke levensovertuiging. In februari 2007 zei ze dat onomwonden. „Eeuwenlang heeft religie gezorgd voor onlusten, vervolgingen en aanslagen. We kunnen dan ook rustig stellen dat de invloed van godsdienst op de politiek rampzalig is geweest.” Een klacht die overigens met meer recht van spreken voor andere ideologieën kan worden geformuleerd. Laat Hennis maar eens met bejaarde Russen, Cambodjanen of Cubanen gaan praten.

Hennis verwijt christelijke partijen dat ze vanuit een krampachtige houding een beschouwend debat over de vrijheid van godsdienst blokkeren. Daarmee zijn de confessionelen direct in de hoek geplaatst waar Hennis misschien juist zelf wel hoort.

Waarom deze blijkbaar niet te beheersen drang van secularisten als Hennis om die godsdienstvrijheid aan te pakken? Hennis spreekt van een overbodig grondwetsartikel, wat overigens zeer valt te bezien. Maar als dat waar is, waarom zou je er dan zo’n haast mee maken het te schrappen? Overbodige zaken behoeven geen schade te doen. En als een groep in de samenleving zich daardoor veiliger voelt, dan zou je als goed democraat dat juist moeten laten staan. Democratie is immers maximaal rekening houden met minderheden. Dat doet Hennis niet. Niet confessionelen zitten in een kramp maar Hennis en haar medestanders zijn juist bevangen door een koorts. De naam van de kwaal? Antigodsdienstkoorts.