Met een tweede en tevens laatste uitkering aan de polishouders komt een einde aan de ruim zestien jaren durende nasleep van het faillissement, aldus de stichting in een afscheidsbrief aan de oud-polishouders.

Vie d’Or stortte in door wanbeleid. In april 2009 verklaarde het gerechtshof in Amsterdam een schikking bindend tussen de stichting en onder meer accountantskantoor Deloitte en de voormalige actuaris van Vie d’Or. Die uitspraak luidde de laatste fase in van de werkzaamheden, want het geld van de schikking moest worden doorgesluisd naar de oud-polishouders.

De uitkeringen zijn uitgekomen op meer dan 45 miljoen euro. Ze bedragen 99,8 procent van de aanspraken en hebben daarmee de stoutste verwachtingen van de stichting overtroffen. Na een eerste uitkeringsronde van 42,4 miljoen euro volgde een tweede van 2,85 miljoen euro en die is nu afgesloten.

De stichting werd opgericht door de Verzekeringskamer, die inmiddels als toezichthouder is opgevolgd door De Nederlandsche Bank. De stichting moest onafhankelijk zijn van de Verzekeringskamer en dat bleek vooral toen de stichting ook de Verzekeringskamer aansprakelijk stelde.

De stichting Vie d’Or liet eerst de accountants van KPMG onderzoek doen naar de gang van zaken bij Vie d’Or. Dat leverde belastende feiten op, die leidden tot procedures, maar ook tot schikkingen met bestuurders, commissarissen, tussenpersonen en bankiers van Vie d’Or.