Ellen Tijsinger heeft met titels als ”Word toch wakker” en ”Nikolaj” terecht een goede naam opgebouwd. Haar debuut bij uitgeverij Compaan, bestemd voor jongeren vanaf 12 jaar, is daarentegen teleurstellend. Het huis waarin Charlotte woont, samen met haar ouders en haar twee broertjes, is een echt familiehuis. Zelfs de overgrootmoeder van Charlotte heeft er nog gewoond. In de keuken worden al generaties lang de verhalen aan elkaar doorverteld, zodat de geschiedenis levend blijft. Toch heeft Charlotte het vermoeden dat niet alle verhalen worden verteld. Maar waarom worden die door haar moeder en oma verzwegen?

Het is begrijpelijk dat Charlotte zich dit afvraagt, maar het is jammer dat Tijsinger het de hoofdpersoon tot vervelends toe laat denken. Ook de familiegeschiedenissen die zeer regelmatig door moeder en oma worden verteld voegen over het algemeen weinig toe. Ze zorgen juist dat het verhaal traag verloopt. Bladzijden lang heb je het gevoel dat er niets gebeurt.

Charlotte krijgt steeds meer het vermoeden dat de verdwenen bedelketting, die van moeder op dochter wordt overgegeven, met het leven van haar moeder heeft te maken.

Tijsinger heeft in veel van haar boeken bewezen de kunst te verstaan om gedachten en gevoelens van haar (hoofd)personen trefzeker en inlevend te beschrijven. In dit veel te uitgerekte verhaal, vol ouwelijk taalgebruik, gebeurt dit helaas niet. ”De verdwenen bedelarmband” is niet bepaald een debuut om als uitgever de markt mee te veroveren.

”Ekeltje” is het tweede jeugdboek dat is verschenen, eveneens van een bekend auteur: Ton van Reen (”De Bende van de Bokkenrijders”). In dit mooi uitgevoerde boek, dat kinderen vanaf 6 jaar zelf kunnen lezen (maar ook geschikt is om voor te lezen aan kleuters) is Egeltje de hoofdpersoon. Omdat hij de letter ”g” niet kan uitspreken, noemt hij zichzelf Ekeltje.

Tijdens het oversteken van een drukke weg wordt bijna de hele egelfamilie doodgereden. Egeltje, die de langzaamste is, overleeft het ongeluk. Hij is ontroostbaar: „Egeltje kan niet meer denken en voelt niets meer. Zijn ogen zien niets meer. Zijn oren horen niets meer.”

Toch moet hij verder. Een poes vraagt hem: „Waarom praat jij zo vreemd? Je zegt kraak in plaats van graag.” Egeltje antwoordt: „Er is één letter die ik niet koed kan uitspreken. Eén letter maar.”

Poes en Egeltje worden vrienden, maar op een dag wordt poes gezocht (en gevonden) door haar baasjes. Dan is Egeltje weer alleen. Gelukkig niet voor lang, want onverwachts komt zijn broer Stekeltje tevoorschijn. Stekeltje is voor de anderen uit de weg over gelopen en daardoor niet door de auto geraakt.

„Maar ik ben niet meer als vroeker”, maakt Egeltje zijn broer duidelijk. „Ik heet Ekeltje, dat klinkt veel stoerder.” Juist door zijn spraakgebrek krijgt hij het zelfvertrouwen dat hij nodig heeft. ”Ekeltje” is een mooi, inlevend geschreven verhaal, waarin het thema spraakgebrek prachtig is verwerkt.

Deze twee eerste jeugdboeken van uitgeverij Compaan laten een dubbel gevoel achter. ”Ekeltje” voegt zeker iets toe aan het grote aanbod kinderboeken, Ellen Tijsinger heeft bij andere uitgevers laten zien veel beter te kunnen.

De verdwenen bedelarmband, Ellen Tijsinger; uitg. Compaan, Maassluis, 2011; ISBN 978 94 903 7450 1; 303 blz.; € 16,50;

Ekeltje, Ton van Reen; uitg. Compaan, Maassluis, 2011; ISBN 978 94 903 7451 8; 47 blz.; € 11,50.

Boek als gezamenlijk project

Compaan uitgevers bestaat sinds juni 2008 en heeft een uniek concept: de volstrekte gelijkwaardigheid van de schrijver en de uitgever. De totstandkoming van een boek wordt als een gezamenlijk project gezien, waarbij kwaliteit de enige maatstaf is. Compaan staat open voor iedere auteur, in elk denkbaar genre, die op overtuigende wijze zijn of haar verhaal op papier zet. Ook uniek: zelfs de honorering is gelijkwaardig. Na literaire romans en non-fictie zijn de boeken van Tijsinger en Van Reen de eerste kinderboeken.