Duidelijk is dat de SGP niet de enige gesprekspartner voor Rutte is. Ook de CU en D66 zijn potentiële kandidaten. Het verschil met de SGP is dat zij zich om verschillende redenen minder herkennen in het kabinetsbeleid dan de staatkundig gereformeerden.

Volgens progressieve politici en een groot aantal opinieleiders is dat een echt doemscenario. „Ons land wordt dan overgeleverd aan de grillen van de refo-fundi’s”, zei een van de politieke commentatoren gisteren voor de radio. De suggestie die van zo’n uitspraak uitgaat, is zeer bedenkelijk. De indruk wordt immers gewekt dat de Nederlandse burger nu moet vrezen voor de invoering van een soort calvinistische sharia en dat het gedaan is met onze democratische vrijheden.

Eigenlijk is de hele redenering te belachelijk voor woorden. Er zou dan ook geen letter aan gewijd moeten worden als ze niet zo voetstoots werd aangenomen door een deel van ons volk.

Laat helder zijn: het invoeren van een soort calvinistische sharia wil de SGP niet en zo’n wet bestaat ook niet. De SGP wil Bijbels genormeerde politiek bedrijven, dat wel. Maar ieder die bereid is zich een halfuur te verdiepen in het politiek program van de SGP, weet dat dit echt iets anders is dan de moslimwetten die in sommige islamitische landen gelden.

Daar komt bij dat de ene zetel van de SGP weliswaar net het verschil kan maken, maar het betekent niet dat alle idealen van die partij ook gerealiseerd kunnen worden. De oudste democratische partij in ons parlement mag dan een voorkeur hebben voor dit kabinet, het is overduidelijk dat er ook belangrijke punten van verschil zijn met bijvoorbeeld VVD en PVV. De verzilvering van de steun aan het kabinet zal dan ook maar heel bescheiden kunnen zijn.

De rasopposant Pechtold (D66) heeft inmiddels zijn verbazing uitgesproken over het feit dat Rutte heel duidelijk steun zoekt bij de „gereformeerde partij.” Hij vreest een verschuiving naar de christelijk-conservatieve kant.

Nu kan niemand de voorman van D66 verbieden zijn eigen angstdromen te hebben. Hooguit kan men hem hulp aanbieden. Maar Pechtold wekt niet de indruk daar op dit moment prijs op te stellen. Zijn angst voor een Senaat waarin de coalitie rekening houdt met de SGP biedt hem deze dagen een prachtig item in het debat over de toekomst van de coalitie.

Pechtold lijkt voor het gemak even te vergeten dat de basisregel van de democratie is dat bij spannende stemmingen de uitslag wordt bepaald door de helft plus een. Zo simpel is dat. Dat zou ook het verweer van Pechtold zelf zijn geweest als nu D66 in de positie van de SGP zat.

Er is dus bij de D66-leider sprake van gespeelde boosheid of politieke domheid.

Voorlopig is het het meest verstandig het maar te houden op het eerste.