Het miezert in Crabbehof. Het geeft de Dordtse wijk een trieste uitstraling. De ‘beruchte’ Colijnstraat valt op het eerste gezicht mee. De flats uit de jaren zestig lijken nog niet zo lang geleden een opknapbeurt te hebben gehad.

Er ligt nauwelijks zwerfvuil. Plantsoentjes, bomen en speeltuintjes fleuren de volksbuurt op. De grauwe portiekwoningen in de zijstraten ademen meer troosteloosheid. Smeltkroes van vele nationaliteiten. Nauwelijks blanken te zien. Een paar tieners ruziën luidruchtig en krijsen elkaar vanaf het balkon verwensingen toe. Groepjes Antillianen slenteren rond.

Als het harder begint te regenen, schuilen ze in portieken. Of zoeken hun heil in versleten autootjes. Een groepje opgeschoten jongens wil best een praatje maken. „Naar school? Vandaag niet, man.” Op de foto willen ze niet. „Niet doen, man!”

De zorgen in deze buurt zijn groot. Al jaren heeft de Colijnstraat te kampen met drugsdealers, hangjeugd en geluidsoverlast. Eind vorig jaar bezochten burgemeester Brok en politiechef Visscher de wijk en beloofden maatregelen. Naast cameratoezicht en het aanbrengen van extra verlichting moet verscherpt toezicht en huisbezoek de ergste problemen oplossen. „We houden de probleemmakers in de gaten. Het gaat om een groep van zo’n 140 personen van 20 tot 55 jaar, grotendeels van Antilliaanse afkomst”, analyseert Peereboom.

De meesten zijn na lichte druk bereid wat „nuttigs” te gaan doen. Ze accepteren de aangeboden baan of gaan weer naar school. „Zo’n 25 personen weigeren alle medewerking. Die krijgen nu huisbezoek. We gaan ook langs bij hun familie en vrienden. Tijdens het bezoek maken we de ernst van de situatie duidelijk en worden er harde afspraken gemaakt om de overlast te beëindigen. Enerzijds door te zorgen voor goede voorzieningen en hulp, maar ook door de regels te handhaven.”

De handhavingteams bestaan uit vertegenwoordigers van de gemeente, de sociale dienst, een woningcorporatie, de Belastingdienst en een leerplichtambtenaar. Peereboom is enthousiast over de eerste resultaten. „Een deel werkt mee. Anderen vertikken het. Ze zeggen: Dit is de zoveelste controle. Mij pak je niet. Maar pas op: dit keer pakken we ze stevig aan als de afspraken niet worden nagekomen. Dat doen we via de Belastingdienst of hun uitkering. Daardoor komen ze toch in beweging.”

Doel van de taskforce is het woongenot, de leefbaarheid en het veiligheidsgevoel in de buurt te vergroten. „Er wonen nogal wat ouderen in de wijk, er is een seniorencomplex en we willen de kwetsbare groep die in het appartementencomplex voor jongeren woont beschermen. Dat zijn jongeren die daar tijdelijk worden opgevangen.”

Aan het eind van de Colijnstraat ligt winkelcentrum Crabbehof. A. van Gurp, secretaris van de winkeliersvereniging, bevestigt dat er flinke problemen zijn in de wijk. „Maar die stoppen 100 meter voor onze winkels. Wij hebben er geen last van. Onze klanten die daar wonen des te meer.”

Een bejaard echtpaar maakt de oversteek van het winkelcentrum naar de Colijnstraat. „Of wij klachten hebben? Dacht het wel! Dag in, dag uit moet je langs die gasten om je boodschapjes te doen. Prettig is het niet”, klaagt de vrouw.

Peereboom: „Mensen zijn sceptisch. Eerst zien, dan geloven, zeggen ze. Maar deze keer pakken we de problemen grondig aan.”