Dat stelde de Duitse Europarlementariër Jorgo Chatzimarkakis dinsdag. Hij bekijkt of de Europese begroting van 2009 de goedkeuring van het Europees Parlement kan krijgen.

Volgens Chatzimarkakis is er in veel landen sprake van fraude of verkwisting van Europees geld. Met een jaarlijks nationaal verslag kan beter in de gaten worden gehouden of EU-lidstaten de Europese steun wel correct uitgeven.

De parlementariër eist dat de Europese Commissie, het dagelijks bestuur van de Europese Unie, de landen onder druk zet met een jaarlijks rapport te komen. Anders zal het Europees Parlement de begroting van 2009 niet goedkeuren, zo dreigde Chatzimarkakis, die lid is van de commissie die de begroting controleert.

De Nederlandse D66-Europarlementariër Gerben Jan Gerbrandy, eveneens lid van die commissie, wil dat lidstaten elkaar gaan aanspreken over hun bestedingen van Europees geld. Gerbrandy benadrukt dat de EU-landen 80 procent van de Europese uitgaven voor hun rekening nemen. De verantwoordelijkheid voor de bestedingen ligt echter bij de Europese Commissie, die verantwoording aflegt bij het Europees Parlement.

Volgens CDA-Europarlementariër Esther de Lange dwingt het Europees Parlement eurocommissaris Algirdas Semeta (Controle en Antifraude) kleur te bekennen. „De benoeming van Semeta hing vorig jaar juist door dit onderwerp aan een zijden draadje. Hij beloofde zich in te zetten voor de invoering van zogenoemde Nationale Managementverklaringen voor alle lidstaten. Tot op heden zie ik daar veel te weinig van terug.”

Door het ontbreken van de jaarlijkse verklaringen kan vaak geen schuldige worden aangewezen voor het onzorgvuldig of fout besteden van Europees geld, klaagt De Lange. De nationale overzichten worden op dit moment alleen door Nederland, Zweden, Denemarken en Groot-Brittannië opgesteld.

Voor Griekenland, Bulgarije en Roemenië wordt bekeken of er tijdelijk Europees toezicht kan komen op hun bestedingen van Europees geld. De drie landen moeten hier wel mee instemmen, benadrukte Chatzimarkakis. De EU zou ambtenaren kunnen sturen om te voorkomen dat een groot deel van de steun in de zakken van politici verdwijnt of nutteloos wordt uitgegeven.