Hoeveel nevelen er ook hangen rond de auteur, zijn werk heeft zijn waarde bewezen. Wie kent niet de vos die de raaf –in Dros’ bewerking een kraai– door zijn suikerzoete gepraat een stuk kaas afhandig maakt? „Hecht geen geloof aan vleierij, vleierij maakt niemand blij”, klinkt de moraal op rijm, waarmee Dros alle zestig fabels consequent besluit.

Dros’ bewerking is er een zonder poespas. Maar met een vleugje humor op de juiste plek. Het brengt de verhalen over dierfiguren vol menselijke trekjes, vol deugden en ondeugden, nóg dichter bij de lezer. „Hij danste of zijn leven ervan afhing, wat ook zo was” schrijft ze over de Geit, die voor de Wolf danst.

Wat dat betreft passen Dros en illustrator Fulvio Testa –een beroemd Italiaan die zijn tekeningen oorspronkelijk maakte bij de Engelstalige versie van de fabels– perfect bij elkaar. De kat uit ”De Kat en de Muizen”, die zich voor de muizen als dood houdt, beeldt hij af met een vette knipoog op zijn kop. Hij veroorlooft zich in zijn ambacht iets meer vrijheden dan Dros: zo heeft de Haas uit ”De Haas en de Schildpad” een spelcomputer of een mobieltje –wat precies is onduidelijk– tussen zijn voorpoten.

Ondanks dat zijn en blijven de fabels tijdloos. Toegankelijke levenswijsheid voor jong en oud.

De fabels van Aesopus, Imme Dros en Fulvio Testa (ill.); uitg. Leopold, Amsterdam, 2010; ISBN 978 90 258 5704 2; 128 blz.; € 18,95.