„Biologische moeder maakte dappere keus”

Ze heeft respect voor haar biologische moeder die haar afstond voor adoptie. „Mijn moeder heeft echt voor mij gekozen; ze wilde dat ik een betere toekomst zou krijgen dan zij mij kon bieden. Het zal haar pijn gedaan hebben, maar ik vind het een dappere keus waar ik haar dankbaar voor ben. Ik heb daardoor een tweede kans gekregen.”

Evert van Dijkhuizen
26 January 2011 20:31Gewijzigd op 14 November 2020 13:27

Mudinja was acht maanden toen ze vanuit Sri Lanka naar Nederland verhuisde. „Mijn adoptieouders waren twee maanden eerder al aangekomen om mij op te halen. Ze hebben mijn biologische moeder één keer ontmoet. Achteraf ervaren ze dat als een meerwaarde. In een hotel ben ik overgedragen aan mijn Nederlandse ouders.”

Over haar Sri Lankaanse moeder weet Mudinja niet veel. „Ze stond er alleen voor op het moment dat ze mij afstond en was te arm om voor mij te zorgen. Het was in die tijd ook nog eens oorlog in Sri Lanka.”

De Lunterse scholiere heeft een foto van haar biologische moeder. „Ik vind het fijn dat ik een beeld van haar heb, maar meer ook niet. Als ik ernaar kijk, heb ik daar geen bijzonder gevoel bij. Zij is mijn biologische moeder, maar niet degene die mij heeft opgevoed.”

Mudinja gaat graag een keer terug naar Sri Lanka. „Allereerst om het land; ik heb er veel over gehoord. Misschien wordt het zo geleid dat ik ook mijn biologische moeder nog eens kan ontmoeten.”

Ze voelt zich absoluut niet anders dan anderen. „Andere mensen zien mij soms wel als anders. Dat komt door mijn huidskleur. Maar toen ik daarvoor werd uitgescholden, zei een vriendin: Je kunt toch terugschelden? En als het op school over slavernij ging, keken andere leerlingen mij aan. Zo van: Vind je het niet erg dat het hierover gaat? Maar slavernij gaat over Afrikanen, en ik kom toch echt uit Azië!”

Mudinja heeft een geadopteerde broer van 19 en zus van 11 uit respectievelijk Sri Lanka en Ethiopië. „We kunnen er samen en met onze ouders goed over praten. Adoptie hoort gewoon bij ons gezin.” Soms leidt dat lotgenotengevoel tot een grappige situatie. „Mijn zusje en ik werden in de speeltuin een keer uitgemaakt voor Marokkanen. We keken elkaar aan en begonnen allebei spontaan het Wilhelmus te zingen.”

Naam: Mudinja Veenema

Leeftijd: 16

Woonplaats: Lunteren

Beroep: scholier Ichthus College Veenendaal, gymnasium 6

Kerkelijke signatuur: Christelijke Gereformeerde Kerken

Geboren in: Sri Lanka

In Nederland sinds: 1994

Dit is het vierde artikel in een serie over adoptiekinderen.

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer