Donna ontmoet de blinde Iris: „Voor het eerst zie ik haar ogen. Ze zijn knalgroen en schieten heen en weer. Haar blik is wazig, alsof ze dwars door me heen kijkt.”

Iris is blij met Donna: „Je behandelt me tenminste niet als een gehandicapte.” Intussen raakt Donna steeds meer met zichzelf in de knoop, vooral omdat Stijn door klasgenote Jen wordt ingepalmd en de twee stevig verliefd op elkaar lijken te zijn.

Tijdens een kamp van de klas gebeurt waar Donna constant bang voor is: ze wordt, net als in groep 8, opgesloten door Jen. Als dan ook blijkt dat Jen regelmatig de blinde Iris treitert, durft Donna eindelijk voor zichzelf op te komen.

De overeenkomst tussen Maren Stoffels en Carry Slee is groot. Ook Stoffels verpakt op luchtige wijze een thema in een hedendaags en makkelijk lezend verhaal. Dat veel lezers (vooral meisjes) zich in haar boeken herkennen is ongetwijfeld een van de redenen van haar succes. De vrolijke voorkant van haar boeken doet de rest.

In ”Met mijn ogen dicht” heeft Stoffels het thema blindheid dichtbij gebracht. Jammer dat niet al haar boeken zijn aan te bevelen. Net als Carry Slee vliegt Stoffels soms in woordgebruik en thema’s uit de bocht. Zo praten en denken de pubers in haar debuut ”Dreadlocks & lippenstift” op een manier die ver afstaat van de christelijke opvoeding.

Met mijn ogen dicht, Maren Stoffels; uitg. Leopold, Amsterdam, 2010; ISBN 978 90 258 5727 1; 133 blz.; € 12,95.