Een halve eeuw geleden werden er naar verhouding veel duurzamere auto’s gemaakt. Er rijden nog steeds veel Volvo’s, Saabs en Mercedessen van die autogeneratie rond. Er bestaat zelfs een zogenaamde miljoenclub van auto’s die meer dan een miljoen kilometer hebben gereden. In termen van duurzaamheid is dat een voortreffelijke prestatie, want het maken van een auto kost heel veel energie. Het gebruikmaken (of opknappen) van een bestaande auto is altijd veel duurzamer dan het kopen van een nieuwe. Van moderne auto’s valt zeer te betwijfelen of er ook maar één de vijftig jaar of de 1 miljoen kilometer haalt. De auto is dus de afgelopen halve eeuw beduidend minder duurzaam geworden.

Een vergelijking van het brandstofverbruik van deze oude generatie auto’s met moderne leidt tot verbijstering. Met een Volvo station uit 1960 heb ik een paar jaar geleden op vakantie naar Frankrijk 1 op 13 gereden. Een willekeurige nieuwe of iets oudere auto doet het nauwelijks beter of haalt dit nog niet eens. In een halve eeuw is de efficiency van het brandstofverbruik niet verbeterd. Vergelijk dat eens met de technische verbeteringen van computers in de afgelopen halve eeuw. Een moderne laptop kan 10.000 keer meer dan een computer van een halve eeuw geleden, met een fractie van de hardware en een fractie van het energieverbruik.

Waarom is de autotechniek dan stil blijven staan? Volgens critici wordt er eenvoudig door oliemaatschappijen en overheden te veel verdiend aan brandstof. De gevestigde belangen zorgen voor technische stilstand zolang er aan het huidige verbruik zo veel verdiend wordt. Oliemaatschappij BP is nog steeds niet failliet, dat zegt toch wel wat.

Maar het einde van het olietijdperk nadert. Sommige fabrikanten sorteren daar alvast op voor met flinke verbeteringen (die misschien al tientallen jaren op de plank hebben gelegen). Door slimme techniek en lichtgewichtmaterialen kan de brandstof veel efficiënter benut worden. Bijvoorbeeld de VW Lupo en de Audi A2 1.2 tdi, die met 1 liter diesel gemiddeld 33 kilometer ver komen. Als de consument er tenminste voor kiest, want tien jaar geleden was de toen superzuinige Audi geen verkoopsucces. Een stap verder gaat de ultralichte sportauto van Loremo, die dit jaar in productie gaat. Met een frame en body van koolstof blijkt een verbruik van 1 op 50 haalbaar.

Nieuwe concepten moeten de auto van het olie-infuus afhalen. Hybride auto’s combineren een verbrandingsmotor met een elektromotor en verbruiken tussen de 15 en de 55 procent minder brandstof. Voorzichtig komt er ook een eerste generatie geheel elektrische auto’s beschikbaar (zie de site elektrischeautos.nl). De vraag is hoeveel duurzamer het verbruik van een elektrische auto is. De elektriciteit die je uit een oplaadpunt haalt, wordt opgewekt in steenkoolcentrales, bruinkoolcentrales, gascentrales en kerncentrales. Weliswaar efficiënter dan in een verbrandingsmotor, maar je rijdt dus nog steeds grotendeels op fossiele brandstoffen.

Het wachten is op de elektrische auto die de zon als krachtbron benut. Het kan. Een veelbelovend concept is bijvoorbeeld de Bluecar, een elektrische auto van een Frans en een Italiaans bedrijf met een dak van zonnepanelen voor een deel van de stroomvoorziening. Mocht die in productie komen, dan is het wachten op consumenten die met de voeten stemmen voor de eerste echte verduurzaming van de auto sinds meer dan een halve eeuw.

Uw scribent gaat ondertussen kijken of zijn nieuwe tweedehands auto inderdaad 1 op 33 rijdt. Voor de lol natuurlijk.

De auteur is senior beleidsmedewerker bij de rijksoverheid. Hij schrijft deze bijdrage op persoonlijke titel. Reageren aan scribent? nietbijbroodalleen@refdag.nl