Officiële instanties houden hun recepties. Helaas zijn er dit jaar ook een groot aantal, waaronder verschillende gemeentebesturen, die dat juist op zondag deden. In plaats van in de kerk te bidden om Gods zegen gingen mensen naar het stadhuis om elkaar de beste wensen te doen. Over de vraag wie die wensen moet vervullen, wordt niet verder nagedacht.

Bij het uitspreken van de beste wensen leeft latent toch altijd het besef dat het maar de vraag is of al die goede woorden werkelijkheid worden. Immers, de toekomst is ongewis. Als mensen daar al iets over kunnen of willen zeggen, komen ze niet verder dan het uitspreken van een verwachting. Waarbij ze vaak hun actuele stemming projecteren op de toekomst. Als het bijvoorbeeld hier en nu economisch minder gaat, dan kijken ze ook met een sombere blik naar het komende jaar en omgekeerd.

Een opinieonderzoek wees vorige week uit dat de burger sinds het aantreden van de nieuwe regering weer wat meer vertrouwen heeft gekregen in de politiek. De ploeg van Rutte en Verhagen lijkt met zijn daadkrachtig en transparant optreden in enkele maanden tijd de negatieve spiraal te hebben doorbroken. Het geloof dat er in Den Haag alleen geruzied en gerommeld wordt, is op zijn retour. Of dat werkelijk zo is, zal de komende maanden duidelijk moeten worden. Ook in politiek opzicht is er nog veel ongewis. En het is zeker te vroeg om te juichen.

Het vertrouwen in de politiek mag dan zijn toegenomen; op veel andere punten is en blijft de stemming ook in het nieuwe jaar in mineur. De zorgen om de economie blijven. De angst voor terroristische aanslagen, ook in ons eigen land, wortelt steeds dieper. De wereldvoedselsituatie wordt steeds schrijnender, het waterprobleem groter.

Ingrijpend zijn de voortgaande ontkerstening en de groeiende haat tegen mensen die geloven in het behoud door de enige Naam tot zaligheid. De christenvervolging neemt wereldwijd toe. En ook in eigen land is er sprake van toenemende intolerantie jegens christenen.

Alle reden dus tot somberen. Veel goeds valt er niet te verwachten, ondanks alle goede wensen die deze dagen worden uitgesproken. Voeg daarbij het persoonlijke leed en de individuele zorgen die mensen vaak meedragen en er ontstaat een triest toekomstbeeld.

Toch mogen christenen zich juist daarin onderscheiden. Inderdaad, zij zijn pessimisten als het om het hier en nu gaat. Zij ervaren dat het leven op deze wereld vol moeite en verdriet is. Maar als het om de toekomst gaat, kunnen zij optimistisch zijn. Dan hebben zij verwachting. De toekomst ligt vast in Gods hand. De apostel Johannes schreef zijn boek Openbaring in een tijd vol onrust en vervolging. Maar hij zag te midden van al dat gewoel er Eén zitten op de troon. Te midden van al dat rumoer houdt Hij de teugels van de geschiedenis in Zijn handen en stuurt deze naar een vast einddoel.