Commentaar: Strijd tegen popmuziek vraagt om gevouwen handen
Als de moderne jongerencultuur ergens vol van is, dan is het van popmuziek. Pop is overal. Op de tv, op de pc, in de winkel, in de trein: jongeren ademen popmuziek in als lucht. Pop is een van hun levensbehoeften. Wie denkt dat reformatorische jongeren zich daarin onderscheiden, vergist zich jammerlijk. Negentig procent van hen luistert naar popmuziek, blijkt uit eerder dit jaar gehouden onderzoek van deze krant.
Jongeren én ouderen die nog twijfelen of popmuziek een machtig middel in handen van de duivel is, doen er goed aan kennis te nemen van de nieuwe popmuzieklezing van de stichting Jij daar! Gisteravond was in Doorn de eerste van drie presentatiebijeenkomsten. In nietsverhullende videoclips, vaak met interviews van popsterren zelf, werd de ware aard van pop geëtaleerd: popmuziek is seks, rebellie, doen waar je zin in hebt, de Bijbel en het christelijk geloof belachelijk maken, leven voor het hier en nu, aanbidding van satan. Popmuziek leidt uiteindelijk tot één ding: de vernietiging van de mens. Lichamelijk én geestelijk.
Als de profeet Elia in deze tijd had geleefd, zou hij popmuziek ongetwijfeld hebben genoemd in zijn preken om reformatorische jongeren de spiegel voor te houden: Kies heden wie je dienen wilt. God of Baäl? Die vraag priemt tegelijk richting hun ouders, leraren, voorgangers: Hoe komt het dat jongeren zo in de ban van pop zijn? Wat missen zij thuis, op school, in de kerk, wat ze in popmuziek zeggen te vinden? Het antwoord geven de jongeren zelf: herkenning en erkenning.
De verwoestende invloed van popmuziek afdoen als een probleem van ”de wereld” getuigt van weinig realiteitszin. Zij stelt de gereformeerde gezindte voor indringende vragen. Hoe kan worden voorkomen dat jongeren zich overgeven aan pop? En als dat al is gebeurd, hoe raken jongen bevrijd van deze strik?
Een open gesprek erover is een eerste voorwaarde. Niet vanuit de hoogte, want dan haken jongeren af. Moeten veel ouders trouwens niet bekennen dat ze zelf als jongere de Top 40 uit hun hoofd kenden? Naast jongeren gaan staan, praten over wat ze boeit in popmuziek, maar ook samen de ware aard van popmuziek eerlijk onder ogen durven zien, lijkt een beter vertrekpunt, overigens zonder dat succes is gegarandeerd.
Een tweede aandachtspunt is dat jongeren niet vroeg genoeg geconfronteerd kunnen worden met goede muziek. Er is tegenwoordig veel aandacht voor de seksuele opvoeding van kinderen. Terecht. De muzikale opvoeding van kinderen vraagt om net zo veel urgentie. Een vroeg en goed ontwikkelde muzikale smaak kan jongeren behoeden voor afglijden naar popmuziek. Op dit punt is in de gereformeerde gezindte een wereld te winnen.
Bij dit alles –doen wat je hand vindt om te doen– moet worden bedacht dat achter de popwereld ten diepste een strijd schuilgaat tussen het rijk van de duivel en het rijk van God. Die strijd kan alleen gevoerd worden met gevouwen handen. Mooi dat jongeren dat zelf soms als geen ander aanvoelen. Ook dat was gisteren in Doorn te horen.
