Over emeritaat denkt hij nog niet na, ondanks dat de pensioensgerechtigde leeftijd in zicht komt. „Mijn vrouw en ik hebben sinds 2008 voor de Protestantse Kerk pionierswerk mogen doen in China. En als je dan ziet wat daar gaande is, kun je niet anders dan verwonderd zijn dat God je voor dat werk roepen wil. We denken hier in het Westen wel eens dat het christendom aan het verdampen is. Maar juist in China zie je hoe geweldig vitaal het christendom is.”

Dr. Plaisier begon zijn loopbaan als zendingspredikant in Indonesië. „Wat dat betreft, zou je inderdaad kunnen zeggen dat de cirkel zich nu weer sluit. Het is ook wonderlijk gegaan, in die zin dat zowel mijn vrouw als ik direct wist dat we op de vraag uit Hongkong ja moesten zeggen. En dat is eigenlijk niets voor ons. Meestal lopen we te tobben met de vraag wat nu de weg is die God wil dat we zullen gaan.”

Volgens dr. Plaisier is het zendingswerk bij hem altijd blijven leven. „We hebben met ontzettend veel vreugde ons werk gedaan in Nederland. Eerst het gemeentewerk in Den Haag en later voor de landelijke kerk. Ik ben nauw betrokken geweest bij de kerkvereniging en het is zeker niet zo dat ik nu het gevoel heb dat al die Nederlandse arbeid maar broddelwerk was en dat zending er veel méér toe doet. Zeker niet. Het blijft allemaal mensenwerk en ook bij mij hebben er menselijke dingen tussen gezeten. Dat zie je ook weer beter als je van een afstand terugkijkt. Maar ik merk tegelijk dat er juist in het buitenland met verwondering wordt gekeken naar de kerkvereniging hier.”

In de dienst op tweede kerstdag waarin hij officieel werd uitgezonden, preekte dr. Plaisier over de boodschap van de engel aan de herders. „In die boodschap gaat het over blijdschap. In het teken van die blijdschap staat zowel het werk in Nederland als het zendingswerk. Evangelieverkondiging hier en daar is niet iets miezerigs. God wil met mensen van doen hebben en Hij schaamt Zich niet om onze God genoemd te worden. Dát is het centrale thema, ook van Kerst. En juist in China zie je dan heel duidelijk dat God werkt. Hij gaat door. Het christendom is er ongelooflijk vitaal. En dan kan het niet anders of als predikant, die bijna aan z’n pensioen toe is, ben je verwonderd dat je in die beweging meegenomen mag worden.”

Officieel blijven dr. Plaisier en zijn vrouw inwoners van Nederland. „Want we hopen hier wel weer terug te komen. We hebben met Kerk in Actie, de organisatie die ons uitzendt, afgesproken dat we na een jaar evalueren. Dan kijken we of we echt goed bij elkaar passen en besluiten we ook of we van beide kanten nog willen doorgaan, mogelijk tot eind 2012.”