Over de vraag of we een islamitische eed moeten toestaan (RD 11-12) kunnen we te rade gaan bij onze voorouders. Ten tijde van Nederlands-Indië was ons koninkrijk, hoe gereformeerd ook, de grootste moslimstaat ter wereld. In Nederlands-Indië woonden namelijk meer moslims dan waar ook ter wereld. Na de oorlog zijn er met de Mo- lukkers ook veel moslims meegekomen naar Nederland. Ik weet dat er toen allerhande regelingen met hen waren getroffen, geheel in de geest van de Nederlandse (gereformeerde!) tolerantie. Tijdens de hele peri-ode dat Indië onder ons bewind viel, werd er alles aan gedaan om het sa-menleven met moslims zo harmonieus mogelijk te laten verlopen. Met alle gebrek, dat er ook was. In het RD stond dat er in de 17e en de 19e eeuw dominees waren die ook geen bezwaren hadden tegen eedzwering door heidenen op hun afgod, omdat zij zich bonden onder het oog van wie zij als hun god zagen. Zo’n eed woog voor hen even zwaar als de eed van christenen. Misschien kunnen we van diezelfde voorouders ook wel leren hoe we met de moslims van nu moeten samenleven. Want dat dreigt wel een beetje een rommeltje te worden.