Minister Donner kreeg zaterdag op de nationale synode in Dordrecht uit handen van ds. G. de Fijter en prof. dr. H. G. L. Peels het ”Signaal aan de Nederlandse Samenleving” aangeboden. Hieronder de volledige signaaltekst.

Beste medeburgers,

Bijna vier eeuwen geleden kwam in Dordrecht een Nationale Synode (vergadering) van de Nederlandse protestantse kerk bijeen (1618-1619). Vrijdag en zaterdag hebben wij met christenen afkomstig uit vrijwel alle protestantse kerken, jongeren en ouderen, in deze zelfde stad voor het eerst opnieuw een ”nationale synode” gehouden. Na al die eeuwen van verdeeldheid hebben we elkaar nu ontmoet en samen over het geloof in Jezus Christus, onze Verlosser, gesproken.

Vanuit ons midden richten wij ons graag met een verklaring tot heel Nederland, om twee dingen te zeggen. Ten eerste dat wij als christenen, die behoren tot verschillende kerken maar luisteren naar hetzelfde Evangelie, ook beter naar elkáár willen luisteren en elkaar helpen. Ten tweede dat wij als christenen ons positief inzetten voor een gezonde en rechtvaardige samenleving. We zullen onze bijdrage leveren om onze naaste te helpen op geestelijk en praktisch gebied. Dit doen we vanuit ons geloof in de levende God: Vader, Zoon en Heilige Geest, Die ons mensen de aarde heeft toevertrouwd om die te beheren en te behoeden.

Dankbaar

Ons land en ons volk hebben in de laatste vijftig jaar ingrijpende veranderingen meegemaakt. De welvaart is sterk gegroeid. Er is grotere vrijheid en ruimte gekomen voor individuen en groepen in onze samenleving. De gezondheidszorg staat inmiddels op een hoog niveau. Er is veel om dankbaar voor te zijn.

Tegelijk nemen ook verdeeldheid en verwarring toe. De zuilen en vaste structuren van de vorige eeuw zijn weggesleten. Veel mensen weten niet meer welke kant het op moet. Ons land raakt sterk gepolariseerd over kernvraagstukken, zoals fundamentele vrijheden, de stagnerende welvaartsgroei en de integratie. Onze samenleving is veelkleurig geworden door de komst van andere religies; dat levert ook spanningen op. Het gaat ons aan het hart dat er onder veel mensen in ons land verruwing, uitsluiting en eenzaamheid is. De grote vragen van morgen dienen zich aan: de zorg voor ouderen, voor het leefmilieu, voor het groeiende aantal jeugdige drop-outs.

Nieuwe moed

Evenmin als wie dan ook hebben wij voor de aanpak van deze vragen –laat staan voor de oplossing ervan– de wijsheid in pacht. Maar wel leven wij uit een bron die ons altijd weer hoop geeft om met die vragen om te gaan en nieuwe ant woorden te zoeken. Die bron is Je zus Christus, zoals we Hem in de Bijbel leren kennen. Wat Hij voor ons deed in het offer van Zijn le ven, is voor ons beslissend. Wat Hij ons vóórdeed, wijst ons de weg om barmhartig en verzoeningsgezind in deze wereld te staan. Wij geloven dat ons werk niet tevergeefs is in Hem. Wij nodigen iedere medeburger vrijmoedig uit om met ons te vertrouwen op Hem, en daaruit kracht en hoop te putten.

We hebben in ons land nieuwe moed en visie voor de toekomst nodig. Onze samenleving mag op ons rekenen als mensen die hun weg zoeken te gaan in geloof, hoop en liefde. En als mensen die proberen dat concreet te maken in hun gezin, in de buurt, op het werk, in vrijwilligerswerk, kortom, in het leven van alledag.

Dit zeggen we wel in bescheidenheid. Wij zijn feilbare mensen, en we zijn ons ervan bewust dat in naam van Christus veel goeds tot stand is gebracht, maar dat de kerk ook vaak heeft gefaald, in het verleden en in het heden. Tegelijk belijden we dat het geloof in Jezus Christus verder reikt dan ons falen. Hij is ons leven. De Geest opent hiervoor onze ogen en ons hart. Christus geeft door zijn Geest ons leven zin en doel.

Elkaar helpen

Vrijdag en zaterdag kwamen vele honderden christenen afkomstig uit de volle breedte van de protestantse kerken in ons land in Dordrecht bijeen. Dat de kerk in Nederland anno 2010 een versplinterd beeld vertoont, heeft allerlei historische en theologische redenen. Hoe gerechtvaardigd die soms ook waren, wij ervaren het als schuld dat de kerk zo verdeeld is geraakt. Wij vinden het erg dat mede hierdoor de goede boodschap van Christus in ons land niet of slecht overkomt bij veel mensen. Vanuit de vaste overtuiging dat wat ons verbindt meer is dan wat ons scheidt, gingen wij deze dagen in Dordrecht het onderlinge geloofsgesprek aan, over de kerkmuren heen.

Wij ervaren het als een teken van hoop dat wij bij elkaar, ondanks alle verschillen, hetzelfde verlangen ontdekten naar de vrede in de ene Naam van Jezus Christus. Daarom spreken we uit dat we ons ertoe willen verplichten beter naar elkaar te luisteren, en waar mogelijk elkaar ook praktisch te helpen.

Perspectief

Als christenen bidden we steeds weer om Gods zegen voor onze sa menleving. Graag zouden we met iedereen in gesprek willen komen over hoe rijk een leven met Christus is, hoe Hij een mens bevrijdt van de last van schuld en kwaad en een vreugdevol perspectief geeft! Als christenen zullen wij ook onze bijdrage leveren aan een samenleving waarin mensen voor elkaar zorgen. We willen ons daad werkelijk inzetten voor een posi tief klimaat in Nederland op allerlei terreinen, zoals onderwijs, zorg en milieu.

Dit signaal laten wij, die hier in Dordrecht over de grenzen van de verdeeldheid heen elkaar de hand reikten, uitgaan. Om daarmee vervolgens de hand te reiken aan allen, christenen en niet-christenen, gelovigen en niet-gelovigen, in ons land. Dat doen we vanuit onze liefde voor het Evangelie, en een oprecht geloof in Jezus Christus, onze Heer, Die zijn leven gaf voor deze wereld. ”Mijn schild ende betrouwen zijt Gij, o God, mijn Heer! Op U zo wil ik bouwen, verlaat mij nimmermeer.”