Dat leerkrachten moe worden van al die veranderingen, is wel verklaarbaar. Het ene vernieuwingsplan is nauwelijks toe aan de eerste evaluatie, of het volgende idee ligt alweer uitgewerkt op de regeringstafel. Dat vraagt een groot aanpassingsvermogen van het onderwijsveld.

Elke vernieuwing vereist ook weer het opzetten van nieuwe methoden, het doordenken van het didactisch concept en vraagt vaak ook ingrijpende organisatorische veranderingen. Iedereen begrijpt dat dit veel energie kost.

De onvrede bij docenten over die bijna aanhoudende stroom veranderingen is groot. Dat wordt nog eens versterkt omdat ook allerlei projecten bij de scholen worden neergelegd. Om er enkele te noemen: jongeren moeten tijdens hun opleiding leren omgaan met geld, gewaarschuwd worden tegen verslaving, leren omgaan met etnische, culturele en religieuze verschillen. Voor elk thema worden lespakketten ontwikkeld die ook nog eens een fors aantal lesuren vergen. Tijd die ten koste gaat van reguliere vakken.

Voeg daarbij dat er de achterliggende jaren ook allerlei zorgtaken bij de scholen zijn neergelegd omdat ze elders niet naar behoren worden uitgevoerd. Aanpak van agressie onder jongeren, buitenschoolse opvang omdat er thuis niemand wacht, bestrijding van criminaliteit onder jongeren. De school was net haarlemmerolie.

Ondanks de vermoeidheid die het onderwijsveld parten speelt, verdient het voorstel van de minister een sympathieke ontvangst. Zij wil een einde maken aan het uitvoeren van allerlei neventaken. Het moet in het onderwijs weer gaan om kennisoverdracht. Minimaal de helft van de tijd moet besteed worden aan de vakken Nederlands, Engels, wiskunde en science. Dat is duidelijk een verbetering, waarbij de minister sterk het accent lijkt te leggen op de exacte vakken. Een gevaar daarvan is dat de geesteswetenschappen, die vooral bijdragen aan de intellectuele vorming, ondersneeuwen. Maar het feit dat ze wil concentreren op onderwijs in kennis van kernvakken, is positief.

Evenzo is er veel voor te zeggen om het aantal profielen verder te beperken. Op die manier kunnen alle leerlingen van havo en vwo vrijwel dezelfde basisopleiding krijgen, waarop in het vervolgonderwijs kan worden voortgebouwd. Hoe meer profielen er zijn, hoe groter immers de kans is dat middelbare scholieren achteraf moeten constateren dat ze net niet helemaal de goede basis hebben.

De minister wil duidelijk het peil van het voortgezet onderwijs opvijzelen. Dat verdient steun. Wil het plan echter slagen dan zal er geld op tafel moeten komen, niet het minst voor de docenten zelf.