Iedere werkloze wordt gevraagd zijn eigen status te ontkennen
APELDOORN – De overheidsinstelling die werklozen aan een baan moet helpen, lijkt zich te excuseren voor haar bestaan.
De vrolijke kleuren oranje en blauw sieren het logo. Het is niet al te groot aangebracht op de gevel van het grauwbruine kantoorpand in de binnenstad. De wachtruimte is haastig in elkaar geknutseld met vier stoelen en een tafel van een ander model. Dicht bij de draaideur. Als de grond je te heet onder de voeten wordt, is de vrieskou binnen drie stappen bereikbaar.
De klandizie binnen lijkt zich evenmin op haar gemak te voelen, zie ik als ik mijn fiets parkeer voor de glazen pui. Een vrouw van in de veertig, opgemaakt, geblondeerd haar en een spijkerjas aan, bladert onrustig in een lokale krant. Een gezette man zit voorovergebogen, de onderarmen op het tafelblad, en staart naar buiten. Een getatoeëerde twintiger die zijn broek zo heeft aangetrokken dat ik het merk van zijn boxershort kan lezen, staat voor een rek met folders. Hij verplaatst zijn gewicht om de tien seconden op zijn andere been en wacht.
Ik neem een hap adem en stap naar binnen. Rug recht. Ik kijk iedereen aan en groet vriendelijk. Niemand antwoordt. We zijn op een plaats waar we niet willen zijn. Welkom bij het UWV, de uitkeringsinstantie voor mensen zonder werk.
Hardnekkige volhouders in de werkloosheid zijn volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek vrouwen en jongeren, in de laatste groep zowel laag- als hoogopgeleid. Tot die laatsten behoor ik. Enkele jaren werkervaring heffen mijn universitaire studie met baangaranties in de werklozenbranche niet op.
Iedere werkloze wordt gevraagd zijn status te ontkennen. Je bent werkzoekend, niet werkloos, prent mijn werktrajectbegeleider me in. Gebruik deze time-out om met een vervolgopleiding aan je carrière te werken, adviseert een vriend. Werklozen leven van mijn belastinggeld, vindt een derde.
Wie niet werkt, spreekt daar niet over. Het laatste taboe in de samenleving dat voorlopig niet opgeheven zal worden. Maar morgen zie ik de werkelijkheid weer onder ogen. Ik heb een afspraak bij het UWV.
Dit is het eerste deel 1 in een serie over werkloosheid. De schrijver is als starter op de arbeidsmarkt op zoek naar een baan.