Na korte tijd heb ik de indeling veranderd. Op die bepaalde plek, waarvan ik nu wist dat ieders blik daar onweerstaanbaar naartoe werd getrokken, kwam een rij Bijbels te staan, in verschillende talen en vertalingen.

Ik heb elf jaar in dat huis gewoond, en er zijn heel wat mensen langs die kast gelopen. Precies eenmaal heeft iemand er iets van gezegd. Het was een buitenlander. Hij pakte een Bijbel in zijn eigen taal van de plank, sloeg het boek open, en zei toen: „Je moest toch eigenlijk meer tijd hebben.”

Het was een interessant commentaar op onze omgang met boeken. „Je moest toch eigenlijk meer tijd hebben.” Dat had niemand ooit gezegd over de boeken van Agatha Christie. Waarom eigenlijk niet? Misschien keken mijn bezoekers op haar neer, en vonden ze dat ik kostbare tijd aan haar verspilde. Misschien ook dachten ze dat mensen altijd wel tijd vinden voor ontspanning, zodat Agatha Christie in de boekenkast nooit stoffig zal worden.

Maar ja, die Bijbel, dat is een ander verhaal. Die is zo belangrijk dat je er echt tijd voor moet hebben. En jammer genoeg heb je het elke dag opnieuw weer zo verschrikkelijk druk.

Is er een oplossing? Als we weinig tijd hebben, moeten we het met die weinige tijd maar doen. Laten we zeggen vijf minuten. In vijf minuten kun je een bladzij van de Bijbel lezen. Als je ‘s morgens, ‘s middags en ‘s avonds vijf minuten reserveert, kom je in een jaar een heel eind. Neem je er op zondag vóór elke dienst nog eens vijf minuten bij, dan heb je in een jaar de Bijbel uit.

En dan zul je merken dat die vijf minuten ook best wel eens wat langer mogen duren, zonder dat je kostbare werk er schade van lijdt. Vroeg of laat moet dan de laatste stap volgen. Je ziet in dat je de volgorde moet omkeren. Je neemt dus eerst tijd voor de Bijbel. Als je dan begrijpt wat je doet, komt het met het werk ook wel in orde.