Maarten Luther, 1517
Het was al avond de zon was weggezakt achter de heuvelrand van de stad Wittenberg. De meeste mensen waren al binnen. Jean Melanchton liep nog op straat. De hele dag had hij hard gestudeerd, en nu ging hij slapen. Maar eerst deed hij nog een avondrondje. Opeens! hij hoorde en paar doffe klappen, wat was dat? Hij loopt naar de plaats toe waar het geluid vandaan komt. Wie ziet hij daar? Is dat niet Doctor Luther? Wat doet die daar? Jean kijkt nog eens goed. Hij ziet een papier hangen. Heeft doctor Luther dat erop gehangen?
„Vader! Doctor Luther heeft een papier op de kerk geslagen!” Wat voor een papier dan en wanneer heeft hij dat gedaan, hoe weet je dat eigenlijk?” vraagt vader. „Nou, ik was op straat m’n avondrondje aan het doen en toen hoorde ik een paar klappen. Ik ging erop af en keek is even goed. Ik zag toen een papier hangen. Even later liep Doctor Luther langs.
„Zozo”, bromt vader. „Hij heeft me niet gezien. Ik kon het niet lezen. Het was Latijn.” „Nou ja”, zegt vader, „morgen is het Allerheiligen, dan zullen we het wel lezen of horen.” En inderdaad, vader kreeg gelijk, de volgende dag, 31 oktober 1517, riep iedereen door elkaar heen. „Kijk eens wie heeft dat gedaan? O, heb je dat gelezen?” „Nee, ik kan het niet lezen, het is Latijn.” „Wacht eens, mijn zoon is student en die kan ook Latijn.” „O ja, de mijne ook, ik ga hem meteen halen.” Een paar mensen snelden weg en kwamen al snel terug met 2 studenten. „Willen jullie het vertalen?” Dat wilden de studenten wel. Terwijl de ene het in gewoon Duits probeerde te vertalen, schreef de ander alles op. Het duurde een hele tijd want er stonden wel 95 punten op geschreven. Maar de mensen bleven luisteren. Wat ze nou toch allemaal hoorden!
De student las punt 27 voor: „Als er iemand is die zegt dat een ziel uit het vagevuur komt als hij geld aan de priester geeft, die liegt!” De mensen keken elkaar eens aan. Wie durfde dat te schrijven? O, en luister nu eens naar punt 32: „Als er iemand denkt dat hij met die brieven naar de hemel gaat, die zal ondervinden dat hij naar de duivel gaat.” Nu waren de mensen helemaal in de war. Dus al die brieven die ze hadden gekocht waren niets waard? O, en luister nu toch eens, de student las punt 36 voor: „Iedere christen die echt berouw heeft over zijn zonden, zal vergeving van zijn zonden krijgen zonder de brieven van de paus.” Dus het was tegen de brieven die ze gekocht hadden Wie had dit geschreven?
Hoe durfde zijn vriend Luther toch zo over de paus, de roomse kerk, Johann Tetzel, enz. te schrijven? Dat was toch wel heel apart. Zo zat Melanchton te piekeren. Waarom ga je niet even naar Luther toe vroeg zijn vrouw. Ja, dat is een goed idee, Idelette. Als dat maar goed afloopt!
