Normaal gesproken hoeft zo’n staatsbezoek niet op de voorpagina’s te verschijnen. Wél als het om Ahmadinejad gaat. De Iraanse president houdt het namelijk niet bij handjes schudden in Beiroet en het gebruikelijke staatsbanket met hoogwaardigheidsbekleders. Dat is in zekere zin ook logisch, want met de soennitische Libanese premier Hariri heeft de sjiiet Ahmadinejad nu eenmaal niet zo veel. Dus moet er meer zijn dat Ahmadinejad naar Libanon lokt.

Dat is ook zo. De Iraanse president gaat in Libanon vooral zijn troepen inspecteren. Al jaren geldt de Libanese terreurbeweging Hezbollah –Partij van Allah– als vooruitgeschoven post van de Iraanse Revolutie. Bedoeld om de sjiitische invloed in het Midden-Oosten te vergroten. En natuurlijk om de strijd-op-afstand tegen aartsvijand Israël voort te zetten.

Die aartsvijand wil Ahmadinejad nu ook eindelijk eens in levenden lijve aanschouwen. En dus is de Iraanse president van plan om morgen in hoogsteigen persoon naar de Libanees-Israëlische grens af te reizen om een blik op de Joodse staat te werpen. Boze tongen beweren zelfs dat Ahmadinejad het voornemen heeft om stenen naar Israëlische soldaten te gooien. Ongetwijfeld heeft het Israëlische leger daar een gepast antwoord op.

Maar heel misschien laat Mahmud Ahmadinejad de Libanese stenen ook wel voor wat ze zijn. Als hij in opperste staat van verbazing plotseling tot de ontdekking komt dat Israël een heel gewoon land is waar mensen wonen en werken en het gras groen is – 
bijna net zoals in Iran.

Dat is wel heel wat anders dan de „zionistische entiteit” of de „kleine satan” waarmee Iraanse machthebbers de staat Israël plegen aan te duiden. En het lijkt al helemaal niet op een land dat van de kaart moet worden geveegd, zoals Ahmadinejad al diverse keren heeft betoogd.

Hoewel, de gedachte dat Ahmadinejad Israël ooit als een normaal land zou kunnen beschouwen is misschien weer wat te optimistisch. Het gaat hier natuurlijk wel om een president die vraagtekens bij de historiciteit van de Holocaust plaatst. En om een staatshoofd dat de Verenigde Staten en Israël ervan beschuldigt de aanslagen van 11 september 2001 zelf te hebben georganiseerd. Om maar een paar absurde uitlatingen te noemen.

Gemakshalve laten we het omstreden Iraanse nucleaire programma dan nog maar even buiten beschouwing. Want dat is natuurlijk alleen voor vreedzame doeleinden bestemd, en de wereld hoeft zich absoluut geen zorgen te maken dat de Islamitische Republiek Iran ooit van plan zou zijn kernwapens te produceren.

Alle optimistische illusies over Mahmud Ahmadinejad ten spijt, lijkt het er toch sterk op dat we het aanstaande bezoek van de Iraanse president aan Libanon vooralsnog maar als de zoveelste provocatie aan de internationale gemeenschap in het algemeen en aan Israël in het bijzonder moeten beschouwen.