De Jager was sinds 2007 staatssecretaris op het ministerie van Financiën maar nam daar het ministerschap in handen toen de PvdA begin dit jaar vanwege een ruzie over de militaire missie in Afghanistan uit het kabinet stapte. Die overstap is hem ogenschijnlijk makkelijk afgegaan.

De Jager (10 februari 1969) was bij de start in 2007 een van de verrassingen in het vierde kabinet van Balkenende. De succesvolle ICT-ondernemer was wel een bekend gezicht voor de top van het CDA, onder meer als lid van het partijbestuur, maar voor de kiezer een grote onbekende. Nog voor zijn officiële aantreden als staatssecretaris kwam daar verandering in. In de media doken verhalen op over een gebrekkige afdracht van pensioenpremies bij een bedrijf waar De Jager leiding had gegeven.

De geboren Zeeuw maakte meteen kennis met ‘het vergrootglas’ dat boven het Binnenhof hangt. Een onafhankelijk onderzoek stelde uiteindelijk alleen kleine onvolkomenheden en kinderziektes vast bij een groeiend ICT-bedrijf, maar de zaak betekende meteen een harde kennismaking met het politieke bedrijf.

Ook daarna verbaasde de econoom zich nog af en toe over de mores aan het Binnenhof en de traagheid van besluitvorming. Maar meer en meer werd duidelijk dat De Jager een blijvertje kon worden en niet na vier jaar weer zou terugkeren naar het bedrijfsleven. Voor het geld hoefde de eind-dertiger het al lang niet meer te doen.

De Jager genoot zichtbaar van zijn successen. De felle strijd tegen zwartspaarders leverden miljarden euro’s op. Het bevorderen van ondernemerschap en ‘vergroening’ van belastingen, speerpunten van De Jager, keerden telkenmale terug in zijn plannen.

Maar ook De Jager ontkwam niet aan een hoofdpijndossier, en dat lag op het terrein waar hij altijd succesvol was geweest. De ICT bij de Belastingdienst zorgde steeds opnieuw voor grote problemen, en voor grote ergernis bij belastingplichtigen en Tweede Kamer. De Jager hield, soms met moeite, echter het vertrouwen van het parlement dat hij de boel op orde zou krijgen.

De rol van De Jager groeide in het kabinet. Als vertrouweling van Balkenende en op goede voet staand met PvdA-leider Bos kon De Jager bij uitstek ‘het oliemannetje’ zijn wanneer belangrijke financiële zaken speelden. Soms werd een prominente rol hem zo in de schoot geworpen. Door het overlijden van de vader van Balkenende moest De Jager eind 2008 onverwacht deelnemen aan de G20-top over de financiële crisis in Washington. De Jager ging met gepaste trots op de foto met de Amerikaanse president Bush.

Tijdens de kabinetsformatie steunde ook CDA-fractieleider Verhagen op de financiële deskundigheid van De Jager. Hoewel sommige CDA’ers wel een toekomstig fractieleider in hem zien, lijkt hij zich toch vooral thuis te voelen als bestuurder.