In hun artikel ”Op school moet stem van leerling worden gehoord” werpen drs. Bert Kalkman en drs. Willemieke de Jong de vraag op of mijn „kritiek op onderwijsvernieuwing, op het denken van pedagogen als Fröbel en Montessori en op het zogenaamde leergedruis een voorkeur suggereert voor onderwijsvormen waarbij leerlingen in de rol zitten van ”Zegt u maar wat we moeten doen”.

Naar mijn mening is dit een totaal verkeerde interpretatie van mijn artikel. Dit zou een zeer ahistorische benadering zijn, die ik totaal niet onderschrijf en die volgens mij ook niet uit mijn artikel spreekt. Integendeel: naar mijn mening is de onderwijsvernieuwing niet alleen een belangrijk historisch feit waar men niet omheen kan, maar ook een verworvenheid die leerlingen van napratende en opdreunende personen heeft veranderd in meedenkende en meebelevende individuen die het geleerde weten in te passen in hun persoonlijke ontwikkeling. Niet voor niets heb ik veel op met de in de vergetelheid geraakte Leidse pedagoog Haanstra, een fanatiek aanhanger van Fröbel.

Met mijn artikel wil ik alleen zeggen dat deze onderwijsvernieuwing afkomstig is uit de negentiende eeuw en dat de huidige leerlingen om meer vragen. Bovendien is een groot deel van dit onmisbare gedachtegoed al geïmplementeerd in het onderwijs. Gelukkig is het allang niet meer zo dat leerlingen alleen maar in stilte lesjes moeten maken. Gelukkig wordt er in het huidige onderwijs gezocht naar verbinding met de leefwereld van het kind.

Maar leerlingen hebben tegenwoordig ook andere behoeften: aan sturing, aan mediacoaching, aan structuur en discipline. Terecht schrijven de auteurs dat rust en regels onmisbaar zijn om de aandacht van de leerling te richten. In de school moet de stem van de leerlingen worden gehoord. In een klas vol leergedruis is dit echter niet altijd mogelijk. De stem van leerling en leerkracht kan juist echt worden gehoord in een school waar rust en structuur heersen, zodat de dialoog ontstaat, het gesprek waarin echte kennisoverdracht kan plaatsvinden.

Mijn ervaring in het huidige onderwijs is echter dat de rust en structuur op veel scholen regelmatig tekort wordt gedaan, waardoor ook de leerling tekort wordt gedaan. Hopelijk draagt mijn artikel bij aan een discussie in het onderwijsveld, waardoor rust en structuur weer op de agenda komen te staan.

De auteur was werkzaam in het onderwijs en schreef voor haar studie geschiedenis een scriptie over de geschiedenis van het kleuteronderwijs.