Madeleine Clavell, hoofdpersoon uit het eerste deel, verblijft met haar gezin in Zwitserland. Daar waant ze zich veilig voor de wrede vervolgingen op de hugenoten. Na de dood van haar man maakt ze plannen om naar de Nieuwe Wereld te gaan, om een nieuw bestaan op te bouwen. Tijdens deze reis wordt ze samen met haar oudste zoon Philippe door Lodewijk XIV ontvoerd en naar zijn paleis in Versailles gebracht. Lodewijk vermoedt dat Philippe zijn zoon is, en doet er alles aan om de tijden van vroeger te laten herleven.

Parsons weet de sfeer in Versailles goed weer te geven: de kostuums, de hofrituelen, het dansen en het eten worden op een vlot leesbare manier beschreven. Maar de echte diepgang ontbreekt. Madeleine stapt zo gemakkelijk over op het hofleven van vroeger dat het onwaarschijnlijk overkomt. Zou iemand op deze manier het geloof opzijzetten en overwegen weer maîtresse van de koning te worden? Zelfs de beruchte Bastille, waar zo veel gevangenen gemarteld zijn, wordt in dit verhaal afgeschilderd als een soort hotel, compleet met privéhaardvuur en warme chocolademelk. Na deel 1 is dit boek meer van hetzelfde, oppervlakkig en tamelijk voorspelbaar. Een gemiste kans om de ernst en de diepte van de geloofsstrijd van de hugenoten een gezicht te geven.

In februari verschijnt het laatste deel van deze romancyclus.

Gevangene van Versailles, Golden Parsons;
uitg. Mozaïek, Zoetermeer, 2010; ISBN 978 90 239 9350 6; 396 blz.; € 19,90.