Je rijdt helemaal blij in een Suzuki Jimny uit 1999 naar huis, toch wel een van de leukste auto’s ter wereld, en de rode lak glanst (de schrammetjes die onder de was op kleur zaten zie je pas later) en de kunststof delen zijn pikzwart (zolang het niet regent). Dat jij deze nou precies hebt gevonden voordat hij was verkocht, gelukkig. Je moest er een eindje voor rijden, maar vooruit.

Dan komt er iemand die verstand heeft van auto’s en, voordat hij de kleur bewondert, eronder kijkt. „Wat zit daar?” zegt die persoon. „Is dat roest? Daar, op die chassisbalk.” (Een chassisbalk is een draagbalk. Hij draagt de auto. En jou, vliegend over de snelweg.) Rijd even langs de Suzukidealer in je woonplaats, adviseert de kenner, voor een onafhankelijke, deskundige blik.

De drukbezette Suzukidealer kan na drie bezoekjes en twee afspraken een monteur strikken die wil kijken. „Wij”, vat een man achter de balie de conclusie van hem en twee monteurs samen, „zouden hem niet goedkeuren.” Zijn telefoon rinkelt aan één stuk door, hij wil opnemen, maar jij, geschokt, blijft tegen hem praten: „Is die apk-keuring niet objectief dan? Kan ik hier nog mee rijden? Wat nu?” Op je knieën, half onder de auto, zie je later dat er, nadat er roest is weggetikt, een gaatje in de chassisbalk zit. Zie je wel, denk jij. Ik kan beter altijd bij een dealer kopen.

Terug naar de Jimnyverkoper van het occasioncentrum. „We gaan dit oplossen”, zegt hij direct. Hij wil je er weliswaar twee vrije dagen voor laten opnemen, maar bij nader inzien blijkt het binnen een ochtend te kunnen: een ijzeren plaat en wat antiroestspul over die balk. Alleen houdt de apk-keurmeester van deze garage vol dat de auto terecht is goedgekeurd; de roest blijft ruim onder de norm. (Het risico van een herkeuring, waarbij de RDW zelf langskomt, neemt hij niet.)

De verkopende partij belt boos met de Suzukidealer. „Zo’n uitspraak van jullie kost mij mijn naam als iemand er niet mee terugkomt.” De Suzukiman –dezelfde persoon die niet kon wachten om zijn telefoontjes te beantwoorden terwijl jij voor de balie stond– zegt sorry: „We hebben niet goed gekeken.”

De Jimnyverkoper kijkt edeler dan ooit uit zijn ogen. Hij veegt het zwart van zijn handen en zwaait. Jij stapt opgelucht in. De bestuurdersstoel staat in slaapstand; het ruikt naar sigarettenrook binnen. De radio barst los in een vreemde herrie. De jongen van de garage die jouw auto heen en weer reed staat breeduit lachend bij zijn poetsauto. Iets knaagt.

Wat zag je nu weer over het hoofd?