Zo gaat het nu al jaren met de winkeltijden op zondag. Het eerste paarse kabinet begon te rukken en te trekken, net zolang tot er een wetsvoorstel lag. Daarin werd vastgelegd dat winkels in principe (helaas niet uit principe) op zondag dicht zijn. Wel mag iedere gemeente bepalen dat de winkels maximaal twaalf zondagen per jaar open mogen. En in toeristische gebieden mogen de winkels het hele jaar gewoon op zondag open. Welnu, dat was een boterzachte regeling. Immers, zet een paar klompen in het dorp en je bent toeristisch. Inderdaad, we hebben het geweten. De ene gemeente na de andere noemt zichzelf toeristisch. Sommige gaan zelfs zo ver dat ze de bewijsvoering omdraaien: als we de winkels opendoen, dan komen er vanzelf mensen, en dan zijn we dus toeristisch. Touwtrekken maar!

Die doorgeschoten praktijk moest aan banden gelegd worden. Daar was het laatste kabinet-Balkenende het over eens. CDA, ChristenUnie en PvdA schaarden zich achter hun eigen regeerakkoord, en steunden het wetsvoorstel van minister Van der Hoeven met een verduidelijking van de toeristische bepaling in de Winkeltijdenwet. Zelfs kreeg een amendement van SP en SGP steun van deze partijen. Daardoor werd expliciet in de wet opgenomen dat er rekening gehouden moet worden met de positie van winkeliers en van hun winkelpersoneel. Ook dit werd gesteund, niet alleen door CDA en ChristenUnie, maar ook door de PvdA. Trekken, jongens!

Intussen is de wedstrijd wel heel vreemd verlopen. De PvdA trok even aan een ander touwtje, en daarmee bleek ze een stekker los te trekken. Ze trok zich terug uit het kabinet. En wat blijkt. Ze hebben de touwtrekwedstrijd hervat, maar nu vanaf de andere kant. Ineens zijn ze het in de Eerste Kamer volledig oneens met het wetsvoorstel van Van der Hoeven, inclusief de verbeteringen van SP en SGP voor winkeliers en hun werknemers. Wat een draai! Nu wordt het even spannend in de Eerste Kamer. Maar wie weet, draait de VVD daar wel weer bij. In de Tweede Kamer begint zich dat immers ook af te tekenen. Naar verluidt zal het kabinet van VVD en CDA, met gedoogsteun van de PVV, geen verruiming van het aantal koopzondagen opnemen in zijn regeerakkoord. Zo trekt het toekomstige kabinet de zaak weer in evenwicht.

Kortom, het is en blijft een ongewisse strijd. De zondag is keer op keer onderwerp van getouwtrek op het politieke speelveld. Economisch gewin en doorgeschoten eigenbelang lijken steeds zwaarder te wegen. En dat terwijl er economische, sociale en maatschappelijke redenen te over zijn die juist de andere kant op wijzen.

Nog veel belangrijker is de principiële reden. De strijders zien over het hoofd dat deze dag een bijzondere zegen van God is. Hij schenkt die dag als een haven van rust en vrede waarin de dagelijkse strijd om het bestaan even mag worden neergelegd. Een dag om in de geborgenheid van familie en vrienden te genieten van de rust. Maar bovenal om rust te zoeken onder de bediening van het Evangelie. Dan gaat het niet meer om het dagelijks brood alleen, maar om het Brood des levens. „Hier wordt de rust geschonken, het vette van Uw huis gesmaakt.”

De auteur is werkzaam als raad van bestuur bij de RMU. Reageren aan scribent? nietbijbroodalleen@refdag.nl