„Er zit al rot in de vroege rassen”, zegt bestuurslid Theo Mellenbergh van het Wijngaardeniersgilde. Voor Nederland betekent dat een strop voor bijvoorbeeld de mensen die het ras solaris telen voor de witte wijn.

Het mag de pret niet drukken voor de Nederlandse Wijnfeesten die vrijdag losbarsten in de heuvels van Groesbeek. Vorig jaar was dit evenement, dat de opmaat is naar de Nederlandse Wijnweek, volgens de organisatoren goed voor 20.000 bezoekers.

Wijndrinkers staan bekend als levensgenieters en dan lijkt het niet gemakkelijk om aan de nuchtere Nederlanders een relatief nieuw product te slijten als wijn van eigen bodem. De Nederlandse wijn is niet te koop in de supermarkt en zelfs in de slijterijen is hij moeilijk te vinden. De Nederlandse wijnbouwers moeten het hebben van bedrijfsbezoeken, streekmarkten en restaurants, vaak in de eigen omgeving.

Goedkoop is de Nederlandse wijn niet. De prijs komt volgens Mellenbergh uit op 8 tot 12 euro per fles, terwijl de consument in de supermarkt voor de buitenlandse wijnen doorgaans slechts 3 euro over heeft. De kleinschalige teelt, de dure grond en de hoge arbeidskosten maken de Nederlandse wijn relatief duur.

Over smaak valt moeilijk te twisten, maar eerder deze maand bleken vier wijnen van eigen bodem goed voor een gouden medaille tijdens de Nederlandse wijnkeuring. De keuring verliep volgens het internationaal erkende systeem van het Franse instituut OIV.

Dat was een mooie opsteker voor de Nederlandse wijnsector. Het CBS meldde woensdag dat Nederland inmiddels 87 wijnboeren telt, maar volgens Mellenbergh kijken de statistici te nauw. Hij houdt het erop dat er in ons land ongeveer 170 commerciële wijnboeren zijn met een bedrijf van enige omvang.