Prostaatkanker is de meest voorkomende vorm van kanker bij mannen. Vooral mannen boven de zestig lopen risico. Vroege opsporing kan de sterfte als gevolg van prostaatkanker met minstens een vijfde verminderen, maar leidt er ook toe dat mannen behandeld worden terwijl dit niet strikt noodzakelijk is. Dat zorgt voor onnodige gezondheidsrisico’s en hoge kosten voor de gezondheidszorg.

In sommige gevallen ontwikkelt prostaatkanker zich namelijk zo langzaam, dat de patiënt meer last heeft van een behandeling dan van de kwaal zelf. Bestraling of operatieve verwijdering van de prostaat kan leiden tot impotentie en incontinentie, terwijl de tumor zelf soms zo klein is dat die nauwelijks klachten geeft. De huidige screening op prostaatkanker houdt met die verschillen onvoldoende rekening, stellen de wetenschappers.

Artsen kijken bij de screening naar de aanwezigheid van een specifiek eiwit in het bloed. Als er een verhoogde concentratie wordt gevonden, is dat doorgaans aanleiding tot een vervolgonderzoek of behandeling. De onderzoekers van het Erasmus MC hebben evenwel ontdekt dat voor de groep mannen bij wie de laagste hoeveelheid wordt gemeten de voordelen van verdere behandeling meestal niet opwegen tegen de nadelen.