”De binnenkant op een kier” is een weerslag van zijn mijmeringen tijdens dergelijke avonden in de periode augustus 1998 tot december 1999. In die tijd was Van Rompuy vicepremier, totdat zijn partij CD&V in juni 1999 een verpletterende nederlaag leed. Dat is in zijn notities van die tijd zeker terug te vinden, maar nee, politiek wordt het nergens.

Van Rompuy is een gelovig rooms-katholiek en daardoor zijn veel van zijn kernachtige spreuken gestempeld. „Een dag zonder God is een goddeloze dag”, noteert hij ergens. Naar aanleiding van een uitspraak van een journalist die vlak voor zijn dood aangaf dat de kanker „zijn laatste vriend” was, schrijft Van Rompuy scherp: „In de bijbel is de dood de ‘laatste vijand’. Zo is het ook. Alleen God verslaat die vijand. Voor die journalist was God zelf echter al lang dood.”

Van Rompuy beseft een atypische politicus te zijn: „Ik haat de wereld van de uiterlijkheid”, schrijft hij op 2 juni. „Ik ben alleen goed in innerlijkheid. Vreemd voor een politicus.” Op 6 december 1999: „Zelden heb ik in de politiek zoveel leugens gehoord als nu. Het maakt me razend. Dé waarheid bestaat niet, maar leugens en onwaarheden helaas wel.”

Het is al met al een leuk boekje om zomaar wat in te lezen. Van Rompuy biedt soms verrassende doordenkertjes. Het beleeft wellicht niet voor niets een tweede druk.

De binnenkant op een kier. Avonden zonder politiek, Herman van Rompuy; uitg. Lannoo, Tielt, 2009; ISBN 978 90 209 8913 7; 167 blz.; € 14,95.