Volgens de jury is ”Dorsvloer vol confettie „een debuut dat in niets onder hoeft te doen voor een roman van een rijpere schrijver”. De jury sprak verder de hoop uit dat deze „uitzonderlijke, tijdloze roman […] aan het begin staat van wat een prachtig oeuvre belooft te worden, van een schrijfster in hart en nieren.”

Franca Treur beschrijft in ”Dorsvloer vol confetti” de lotgevallen van de 12-jarige Katelijne, een meisje dat in de jaren tachtig en negentig tussen zes broers opgroeit op een melkveehouderij in Zeeland.

Katelijne is een wat naïef en wereldvreemd kind dat zich buitengesloten voelt en hunkert naar aandacht. Thuis op de boerderij is ze als enig meisje niet nodig voor het werk. Haar moeder is een verwoed tuinliefhebber, terwijl Katelijne zich liever in boeken verdiept en zelf verhalen bedenkt.

Als boerendochter staat ze ook buiten de leefwereld van de meisjes uit haar klas. Ten slotte voelt ze zich in de kerk een buitenstaander omdat in de bevindelijk gereformeerde leer de zaligheid voor maar enkelen zou zijn weggelegd.

Katelijne plaatst op een kinderlijke manier kanttekeningen bij aspecten van de bevindelijk gereformeerde leer, zonder dat ze zich ontworstelt aan het milieu waarin ze opgroeit.

Behalve Franca Treur waren voor de prijs voor het beste debuut van 2009 genomineerd: Michiel Klein Nulent (”De tram van half zeven”), Anke Scheeren (”De mooiste dagen zijn het ergst”), Joost Vandecasteele (”Hoe de wereld perfect functioneert zonder mij”) en Ivo Victoria (”Hoe ik nimmer de ronde van Frankrijk voor min-twaalfjarigen won. En dat het me spijt”).

De jury prees de algehele kwaliteit van de ingezonden debuten: „Veruit de meeste daarvan, en dat is verheugend, zijn goed geschreven en vertellen een intrigerend verhaal.”