Mijn interesse voor alles wat met de krijgsmacht te maken heeft, is begonnen toen ik rond mijn tiende de soldatenjas van mijn opa kreeg. In de jaren daarop ontving ik nog verschillende uniformen en uitrustingsstukken. Later legde ik me toe op de emblemen van de landmacht.

In 2009 kwam ik in het verzamelaarswereldje Hans Jaket tegen. Hij kreeg dankzij de militaire loopbaan van zijn vader en broer de interesse voor defensie met de paplepel ingegoten. Zelf is Hans ook in dienst geweest. In de loop der jaren hij een grote collectie uniformen opgebouwd.

We besloten onze krachten te bundelen en het ”Defensie uniform privé museum” (dupm.nl) op te richten. Het ontbreekt ons aan tijd –Hans is NS-machinist, ik ben maatschappelijk werker– om ons museum fysiek open te stellen voor publiek. Daarom bieden we op onze website zo veel mogelijk informatie aan.

De taken hebben we verdeeld. Fotograferen doen we samen. Hans bewerkt de foto’s en onderhoudt de site. Ik schrijf de teksten. Als we iets niet weten, kunnen we terecht bij onze onofficiële raad van advies: een aantal (onder)officieren. Verder is de verzamelaarswereld kritisch: als er iets niet klopt, horen we dat gelijk. Er zijn veel mensen die militaire spullen sparen, maar ik schat dat er slechts vier à vijf zijn die zich serieus op uniformen richten. Het probleem is dat uniformen veel ruimte in beslag nemen. Wij beschikken over zes poppen. Die zijn aangekleed, de rest van de tachtig tot honderd verschillende soorten uniformen bewaart Hans op zijn zolder.

Gemiddeld zijn we zo’n tien tot twintig uur per week zoet met het bijhouden van de site en het ophalen en verwerken van spullen. In defensiekringen zijn we inmiddels zo bekend dat we ook spontaan veel aanbod krijgen.

Een pak is een pak, maar de contacten met de personen die het gedragen hebben en de verhalen erachter zijn bijzonder. We zijn trots op het vliegerpak en het dagelijks tenue van oud-generaal Dick Berlijn. We weten dat hij het vliegerspak droeg toen hij begin jaren 90 missies boven voormalig Joegoslavië vloog. Ook bijzonder vinden wij het pak van een generaal-majoor van de genie. Als hij met pensioen zou gaan, zouden wij zijn pak krijgen. Maar eind vorig jaar overleed hij onverwachts aan een hersenbloeding. Zijn weduwe nam toen contact met ons op. Ze zei: „Ik kan zijn uniform hier laten hangen, maar ik vind het veel mooier als het pak tussen dat van zijn kameraden hangt.” Zo’n verhaal vergeten we nooit.

We hopen nog eens een ceremonieel tenue van de cavalerie te krijgen. Zo’n pak kost wel 10.000 euro. Maar de kostuums, bekend van Prinsjesdag, gaan over van drager op drager. En als ze versleten zijn, moeten ze van rijkswege worden verbrand omdat het een ambtskostuum is. Voorlopig zal dat dus wel een wens blijven.