Een lezersoproep van deze krant om te reageren op de coalitieonderhandelingen leidde echter in mum van tijd tot tientallen reacties. De gretigheid waarmee lezers hun mening gaven, is niet uitzonderlijk: dankzij Wilders is politiek weer in.

Klopt het dan wel dat het gebouw van de parlementaire democratie eerst grondig moet worden vertimmerd om de burger weer voor de politiek te interesseren? Dat doel kan naar nu blijkt ook langs andere wegen worden bereikt: door een spraakmakende politicus te positioneren op, of zoals in het geval van Wilders, aan de rand van het regeringspluche. Tegelijkertijd ligt daar het spanningsveld waarover met name de linkerflank van het CDA zich dezer dagen het hoofd breekt. Mooi dat de politiek weer in is, maar krijgt Wilders hier geen vrijbrief om met zijn gevreesde gereedschap de rechtsstaat te lijf te gaan?

Die angst leeft ook in de gereformeerde gezindte. Gedogen door PVV? Nee!, mailde een lezer ver na middernacht in kapitalen naar de redactie. Zijn motivatie is in vrijwel dezelfde bewoordingen gesteld als de beslissing waarmee het gerechtshof van Amsterdam de strafvervolging van Wilders beval: de PVV-leider is uit op het veroorzaken van een conflictueuze tweespalt ten opzichte van moslims en bedreigt daarmee de sociale cohesie in het land. Waarmee gezegd is dat zij die beducht zijn voor de gevolgen van Wilders’ optreden zich bevinden in het gezelschap van juristen die niet ondeskundig kunnen worden geacht.

Overigens zou het spijtig zijn als een Wildersdebat binnen de gereformeerde gezindte uitsluitend zou worden gevoerd in de welles-nietesstijl, zonder argumenten. Bij een volwassen debat hoort in elk geval dat de neezeggers tegen een gedoogrol voor Wilders worden bevraagd op de alternatieven die zij zien. Willen ze dan paars plus?

Nog een interessante vraag is of het afwijzen van de PVV ook voorbarig kan zijn. Anti-establishmentpartijen als de PVV moeten regeringsdeelname doorgaans met een bovengemiddeld stemmenverlies bekopen. Het succes van de Deense Volkspartij, waar Wilders zich graag aan spiegelt, lijkt te tanen nu de partij op het gebied van sociale bezuinigingen vuile handen maakt. En zou er behalve D66’er Pechtold in het parlement straks niemand zijn die Wilders effectief tegenspel weet te bieden, wanneer diens optreden daarom vraagt? Kortom, laat de neezeggers maar uitleggen waaraan zij de zekerheid ontlenen dat de populariteit van Wilders dankzij diens gedoogrol straks groeit.

Bij dit alles rijst de vraag of er in zo’n discussie nog iets is waarop alle partijen kunnen teruggrijpen. Dat is er: Paulus’ aansporing om voor de overheid te bidden, spreekt als het goed is alle christenen aan. Gebed voor het toekomstige kabinet kan christenen verenigen. Het zou dé winst kunnen zijn van een intern Wildersdebat.