Jacobskruiskruid rukt sinds tien jaar snel op in wegbermen en weilanden. De plant met gele bloemetjes is zeer giftig voor paarden en koeien. De beesten krijgen na het eten van een kleine hoeveelheid van het onkruid ‘de kolder in de kop’ door leververgiftiging. Ze worden heel sloom of juist agressief, vertonen verlammingsverschijnselen en gaan uiteindelijk dood. Het proces kan zich binnen enkele dagen tot maanden afspelen. Bij mensen veroorzaakt aanraken van de plant allergische reacties.

Dat het Jacobskruiskruid zich tegenwoordig wel vijfmaal sneller verspreidt dan tien jaar geleden, komt volgens onderzoekers onder meer door nieuwe vormen van natuurbeheer. In nieuwe natuurgebieden is de grond schraler en daar houdt het onkruid van. Ook minder maaien van wegbermen is gunstig voor de giftige plant, die zich door wegwaaiende zaden verspreidt.

Veehouders moeten chemische bestrijdingsmiddelen gebruiken om het kruiskruid uit te bannen. Dat is een probleem voor de biologische landbouw, die juist zonder verdelgers wil werken. Het Louis Bolk Instituut gaat daarom op proefgraslanden de Jacobskruidaardvlo (Longitarsus jacobaeae) uitzetten. In Nieuw Zeeland, Australië en de Verenigde Staten slaagde de kever erin het onkruid binnen een tot drie jaar vrijwel weg te vreten.