Een klein onderzoekje leert dat er minimaal vijfentwintig van die reeksen in omloop zijn. Wie zo’n project begint, moet dus wel weten dat hij daaraan iets toe te voegen heeft.

Het cd-boekje geeft de volgende verklaring: „De Vriend wil de uitvoeringen verbinden aan de details van de levensloop en –omstandigheden van de componist.” Mooi gesproken, maar het gaat er natuurlijk om wat we te horen krijgen. En dat is fantastische muziek, in een uitvoering en opname van grote klasse.

De Vierde is de meest veronachtzaamde van Beethovens symfonieën. Dat is niet terecht. Weliswaar mist dit werk het grote gebaar en het tegendraadse van bijvoorbeeld de Derde en de Vijfde symfonie, maar hij zit wel uitstekend in elkaar en heeft prachtige solo’s voor de diverse blazers (fagot!). Tevens laat de Vierde symfonie duidelijk horen dat Beethoven zich graag liet inspireren door de Sturm und Drang van Carl Philipp Emanuel Bach – voor hem de ‘grote’ Bach.

Bij de première noemde Beethoven zijn Zesde symfonie ”Erinnerung an das Landleben”. Hij schetst daarin zijn liefde voor de natuur en het in zijn ogen ongecompliceerde leven van het platteland. Nieuw was het niet dát hij dit deed, maar wel dat hij dat zonder tekst deed. Het is een lieve natuur, een genoeglijk boerenleven, zoals Beethoven het ons tekent. Eén verstoring treedt slechts op, een onweer, maar zelfs dat is na drie minuten weer over.

Voor wie nog geen Beethovencyclus heeft is dit een prima begin. En voor de anderen een welkome aanvulling.