„…een vrouw in de stad, welke een zondares was…”
Het is een teken van bijzondere hoogachting voor de Heiland dat deze vrouw niets van alles wat ze in de wereld heeft te kostelijk acht, als ze maar verwaardigd mag worden deze liefdedienst aan Jezus te besteden. Jezus heeft deze zalving ook toegelaten, om daarmee te kennen te geven dat Hij de Heere van alle schepselen is.

Hoe aangenaam het gedrag van deze treurige zondares de Heiland geweest is, blijkt hieruit dat Hij het doen van deze vrouw zo krachtig verdedigt. De Heere Jezus keert zich naar de vrouw. Hij ziet haar aan met een oog van gunst en zegt tot Simon: Ziet gij deze vrouw? U mag haar voor een grote zondares houden, onwaardig dat ze Mij aanraakt. Ik zal u echter duidelijk tonen dat ze Mij meerdere achting heeft betoond dan gij. Het is waar, Ik ben in uw huis gekomen op uw verzoek. U hebt Mij aan uw tafel genodigd en zo willen tonen Mij enige liefde en achting toe te dragen. Het haalt het echter niet bij de liefde en achting van deze vrouw, want u hebt Mij geen water gegeven om Mijn voeten te wassen. Maar deze vrouw heeft Mijn voeten met tranen natgemaakt en met het haar van haar hoofd afgedroogd.

Johannes Barueth, predikant te Dordrecht, ”De boetvaardige zondares”, 1752